Γεώργιος Κ. Τριανταφυλλίδης: "Η εξαγωγική μεταλλουργία του χρυσού στη βόρεια Ελλάδα. Το μεταλλευτικό μνημόνιο για τις επερχόμενες γενιές"

 

"OXI στη λεηλασία της φύσης"

Γεώργιος Κ. Τριανταφυλλίδης

Λέκτορας της ΠΣΑΠΘ

gktrian@cheng.auth.gr

 

Άρθρο για την

Εφημερίδα των Συντακτών

Θεσσαλονίκη 13 Νοεμβρίου 2012

Η εξαγωγική μεταλλουργία του χρυσού στη βόρεια Ελλάδα

Το μεταλλευτικό μνημόνιο για τις επερχόμενες γενιές

Με ένταση προωθείται από τη μνημονιακή πολιτική της χώρας τελευταία η αδειοδότηση και λειτουργία μονάδων παραγωγής χρυσού στη βόρεια Ελλάδα. Μιλάμε για εκατοντάδες  (γιατί όχι χιλιάδες!!!) τόνους χρυσού. Αρχή το Πέραμα Εβρου, οι Σάππες, οι Σκουριές στη Χαλκιδική και ακολουθεί η περιοχή Βάθης – Γερακαριού στο Κιλκίς. Επιχείρημα οι «επενδύσεις», η πολυπόθητη «ανάπτυξη» και οι «θέσεις εργασίας». Οσοι αντιδρούν είναι γραφικοί και επιχειρούν να στερήσουν την απασχόληση από τους νέους που την έχουν ανάγκη. Με ποιο όμως περιβαλλοντικό κόστος και σε ποιο οικονομικό πλαίσιο επιχειρείται η προσέγγιση αυτή;

Ολόκληρη κυριολεκτικά η βόρεια Ελλάδα κυριαρχείται από πετρώματα τα οποία περιέχουν χρυσό (αλλά και πολλά άλλα μέταλλα, πρόκειται για τις λεγόμενες πολυμεταλλοφορίες) σε περιεκτικότητες μερικών γραμμαρίων στον τόνο πετρώματος. Οι γρανίτες, τα ηφαίστεια, οι οφειόλιθοι αλλά και τα μάρμαρα, τα γεωλογικά ρήγματα είναι φορείς της πολυμεταλλοφορίας αυτού του τύπου.

Για να αποληφθούν τα μέταλλα αυτά από τα πετρώματα απαιτείται η εξόρυξη γιγαντιαίων ποσοτήτων γης (κλίμακα βουνών), η άλεσή της, η εκχύλιση των αλεσμένων πετρωμάτων σε κυανιούχα υδατικά διαλύματα (με τη δημιουργία υδατικών πολφών με 50% νερό και 50% πέτρωμα) για να διαλυτοποιηθούν τα μέταλλα, η συγκέντρωση των μετάλλων (ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΕΝΑΛΛΑΞΙΜΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ) σε ένα τελικό κράμα που αποτελείται χρυσός Dore και απόθεση της δηλητηριασμένης γης (ΔΕΝ υπάρχει περιβαλλοντικά αποδεκτή αποτοξικοποίηση των κυανιούχων πολφών) ΟΠΟΥ υπάρχει διαθέσιμος χώρος στη γη. Βρόχινο και υπόγειο νερό θα μετατρέπεται σε κυανιούχο δηλητήριο.

Πολλές από τις χρυσοφόρες περιοχές (Σκουριές, Σάππες, Βάθη, Πέραμα) χαρακτηρίζονται από την έντονη παρουσία θειούχων πετρωμάτων (πυρίτες) αλλά και θειϊκών (αλλουνίτης) τα οποία παρουσία νερού (πχ της βροχής) και οξυγόνου δημιουργούν θειϊκό οξύ (βιτριόλι) στο γήϊνο νερό (όξινη απορροή). Τα φαινόμενο ήδη λειτουργεί στην επιφάνεια της γης στην περιοχή Σαππών – Περάματος και θα πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις με τη λειτουργία μονάδων χρυσού.

Οι μαζικές εξορύξεις πετρωμάτων αυτού του τύπου δημιουργούν σεληνιακά τοπία στην επιφάνεια της γης, απαιτούν απομάκρυνση των επιφανειακών νερών για να λειτουργήσουν (πχ στις Σκουριές θα αποξηρανθεί το όρος Κάκκαβος το οποίο είναι ο κεντρικός υδροφορέας ολόκληρης της κεντρικής και βόρειας Χαλκιδικής), εκλύουν τεράστιες ποσότητες σκόνης θειούχων πετρωμάτων (περιβαλλοντικό δηλητήριο) η οποία θα διασπείρει την όξινη απορροή στη βλάστηση όπου την οδηγήσει ο αέρας. Με επέκταση δε των εξορύξεων κάτω από το βάθος των 300 – 400 μέτρων (η πιθανότητα αυτή μάλλον σήμερα είναι βεβαιότητα) ελοχεύει ο κίνδυνος ενεργοποίησης ρηγμάτων εκτροπής των υπόγειων νερών σε βαθύτερα στρώματα της γης και έτσι αναντίστρεπτης αποξήρανσης με τραγικές συνέπειες για τον πληθυσμό.

Το νομικό πλαίσιο ελέγχεται από το μεταλλευτικό κώδικα ή το γνωστό νόμο 210/1973. Φιλέτα επιφάνειας γης ανά 10.000 στρέμματα θα χαρακτηρίζονται μεταλλευτικοί χώροι. Εκεί θα κατισχύει των σημερινών ιδιοκτησιών γης η μεταλλειοκτησία και θα απαγορεύεται οποιαδήποτε άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα (πχ γεωργία, κτηνοτροφία, μελισσοκομεία, τουρισμός, αλιεία κλπ) όταν η μεταλλεία το απαιτήσει. Σε περίπτωση άρνησης των ιδιοκτητών γης να παραδώσουν τη γη τους τότε θα γίνεται αναγκαστική απαλλοτρίωση.

Με υπογραφή του κ. Γεωργίου Α. Παπανδρέου εκβιάζεται σήμερα ο εκπλειστηριασμός των βουνών στη βόρεια Ελλάδα για παραγωγή χρυσού. Κόστος παραγωγής κάτω από 100 δολλάρια ΗΠΑ η ουγγιά (τα 31 γραμμάρια) και αξία πώλησης τα 1700. Τα 100 θα επιδοτούνται από τις μνημονιακές κυβερνήσεις σε ποσοστό άνω του 50% με εξωτερικό δανεισμό της χώρας οδηγώντας σε δραματική επιδείνωση της κατάστασης του δημόσιου χρέους της χώρας. Και η οικονομική-περιβαλλοντική αυτή βαρβαρότητα ξεκίνησε  με εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα γης στις προαναφερθείσες περιοχές. Που θα τελειώσει; Ας απαντήσει το ΙΓΜΕ (νυν ΙΓΜΕΜ από τους μνημονιακούς πολιτικούς).

Και η λύση; Με θαραλλέα πολιτική απόφαση θα πρέπει να αποχαρακτηρίζονται ως μεταλλευτικές οι περιοχές της γης που περιέχουν μέταλλα σε ίχνη συγκρίσιμα με τη μέση παρουσία τους στο στερεό φλοιό της γης. Μέχρι σήμερα ΚΑΝΕΝΑ κόμμα της ελληνικής Βουλής δεν ασπάσθηκε τη θέση αυτή. Σπεκουλάρουν με τον αποκαλούμενο ΟΡΥΚΤΟ ΠΛΟΥΤΟ (κανείς σώφρων δεν τον αντιστρατεύεται) στην Αθήνα ενώ……. δακρύζουν για την ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΧΡΥΣΟΦΟΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ στην περιφέρεια. Πολιτική υποκρισία με φόντο την πιθανότητα διακυβέρνησης!!!!

Διαφορετικά η αναντίστρεπτη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος σ’ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΕΛΛΑΔΑ (επιμένω στο χαρακτηρισμό!!!), και άρα η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων μέχρις εγκατάλειψης της γης, θα αποτελεί το μεταλλευτικό μνημονιακό περιβάλλον για τις επερχόμενες γενιές.

Γεώργιος Κ. Τριανταφυλλίδης

Λέκτορας της ΠΣΑΠΘ

gktrian@cheng.auth.gr