[Ο Νικηφόρος Βρεττάκος στον Ταΰγετο, 1964]
[Εξώφυλλο "Ο Ταΰγετος και η Σιωπή", 1949]
Το 2012 είναι αφιερωμένο στον ποιητή του Ταϋγέτου, Νικηφόρο Βρεττάκο, 100 χρόνια από τη γέννησή του. (Περισσότερα ΕΔΩ)
Το blog "Φίλοι της Φύσης" για να τιμήσει τον Νικηφόρο Βρεττάκο παρουσιάζει σήμερα δύο φωτογραφίες του που έχουν σχέση με τη Φύση και τον Ταΰγετο και ένα απόσπασμα από το ποιήμα
"Ο Ταΰγετος και η Σιωπή", 1949.'Ετσι μου στάθηκε ο Ταΰγετος
Έτσι μου στάθηκε ο Ταΰγετος: Όπως ο κόρφος της μητέρας μου.
Με πότισε γαλάζιο αψύ αίμα, ήλιο και πράσινο
Ως να μου δέσει την ψυχή όπως την πέτρα του
Ως να χαράξει στην καρδιά μου τις βαθειές χαράδρες του
Να σχηματίσει μες στη ζωή μου δώδεκα κορφές
Για ν΄ανεβαίνω με μοναδικό μου όνειρο τον ήλιο!
Με δίψα μου μοναδική τον ήλιο!
Διψα βαθειά σαν ωκεανός!
Υψηλή σαν φεγγάρι!
Δίψα που να την λυπηθεί ο Θεός!
Γύρω τριγύρω στην καρδιά μου τα γεράνια στέφανα των γκρεμνών του,
Ρωγμές για ζώα, νεροσυρμές, ελάτια κι αγριοπερίστερα!
Κι ένας αητός απάνω μου να σπαθίζει τα σύννεφα!
Κι ένας αητός απάνω μου να σκάφτει τις βροντές
Ζητώντας νάβρει μέσα τους ένα σπινθήρα! Έτσι
Μου στάθηκε ο Ταΰγετος όσο να γεννηθούνε
Τα δύο παιδιά του Θεού μέσα μου: Η ποίηση και η αγάπη!
ΠΗΓΗ: Μουσείο Μάνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου