Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου: "Μύ­θος ο «πε­ριο­ρι­σμέ­νος» πυ­ρη­νι­κός κίν­δυ­νος"

"Ο πε­ρισ­σό­τε­ρος κό­σμος δεν κα­τα­νο­εί για­τί η Φου­κου­σί­μα θεω­ρεί­ται σο­βα­ρό­τε­ρο πυ­ρη­νι­κό α­τύ­χη­μα α­πό το Τσερ­νό­μπιλ και εί­ναι νί­κη του πυ­ρη­νι­κού λό­μπι η υ­πο­βάθ­μι­ση του κιν­δύνου σε το­πι­κό πρό­βλη­μα της Ια­πω­νίας"

Ενώ στην Ια­πω­νία συ­νε­χί­ζο­νται με α­μείω­το ρυθ­μό οι γι­γά­ντιες δια­δη­λώ­σεις κα­τά της ε­πα­να­λει­τουρ­γίας του 1ουπυ­ρη­νι­κού σταθ­μού στο OHIκαι α­πό την Αμε­ρι­κή μέ­χρι την Ανταρ­κτι­κή ε­ξα­κο­λου­θούν να με­τρούν στις α­κτές την αύ­ξη­ση της ρα­διε­νέρ­γειας, στην Ελλά­δα (σε α­ντί­θε­ση με τον πα­νι­κό α­πό το Τσερ­νό­μπιλ) πα­ρα­τη­ρεί­ται ε­φη­συ­χα­σμός, την ώ­ρα που η Τουρ­κία εμ­μέ­νει στην κα­τα­σκευή νέων πυρη­νι­κών ερ­γο­στα­σίων στη γει­το­νιά μας. Ο πε­ρισ­σό­τε­ρος κό­σμος δεν κα­τα­νο­εί για­τί η Φου­κου­σί­μα θεω­ρεί­ται σο­βα­ρό­τε­ρο πυ­ρη­νι­κό α­τύ­χη­μα α­πό το Τσερ­νό­μπιλ και εί­ναι νί­κη του πυ­ρη­νι­κού λό­μπι η υπο­βάθ­μι­ση του κιν­δύνου σε το­πι­κό πρό­βλη­μα της Ια­πω­νίας.

Γι’ αυ­τό εί­ναι χρή­σι­μο να γί­νει κα­τα­νο­η­τή η δια­φο­ρά α­νά­με­σα στο Τσερ­νό­μπιλ και τη Φου­κου­σί­μα. Στο Τσερ­νό­μπιλ η έ­κρη­ξη έ­γι­νε προς τα πά­νω ε­κτο­ξεύο­ντας τε­ρά­στιες πο­σό­τη­τες ρα­διε­νέρ­γειας στην α­τμό­σφαι­ρα, οι ο­ποίες αν και έ­κα­νε το γύ­ρο της Γης με­τά τον ε­ντα­φια­σμό του α­ντι­δρα­στή­ρα ο ο­ποίος ε­ξα­κο­λου­θεί να «βρά­ζει»- και την ε­πα­να­κα­τα­σκευή της σαρ­κο­φά­γου, κα­τα­κά­θι­σε κυ­ρίως στην Ευρώπ-, ό­που μέ­χρι σή­με­ρα με­τρά­με αυ­ξη­μέ­να ε­πί­πε­δα ρα­διε­νερ­γών στοι­χείων.
Αντί­θε­τα, στη Φου­κού­σι­μα λό­γω «αν­θρώ­πι­νου λά­θους» -ό­πως εί­πε στο πό­ρι­σμα η ια­πω­νι­κή κυ­βέρνη­ση - τέσ­σε­ρις του­λά­χι­στον πυ­ρη­νι­κοί α­ντι­δρα­στή­ρες «έ­λιω­σα­ν» προς τα κά­τω προ­κα­λώ­ντας τη με­γα­λύ­τε­ρη ρα­διε­νερ­γό ρύ­παν­ση των ω­κε­α­νών και ε­ξα­κο­λου­θούν να βυ­θί­ζο­νται σαν καυ­τή μά­ζα στο υπέ­δα­φος μο­λύνο­ντας υ­πό­γεια ύ­δα­τα ό­που τα συ­να­ντούν, ε­νώ α­πο­δείχ­θη­κε ό­τι και τα 54 πυ­ρη­νι­κά ερ­γο­στά­σια της πε­ριο­χής πα­ρου­σία­σαν προ­βλή­μα­τα α­σφά­λειας, γι’ αυ­τό και πα­ρά τα τε­ρά­στια ενεργεια­κά προ­βλή­μα­τα (το 30 % της ε­νέρ­γειας προ­ερ­χό­ταν α­πό πυ­ρη­νι­κά ερ­γο­στά­σια) στα­δια­κά ό­λα έ­κλει­σαν.

Στο έ­λε­ος της ρα­διε­νέρ­γειας οι Ιά­πω­νες

Σή­με­ρα 6.770.000 άν­θρω­ποι πα­ρα­μέ­νουν σε υ­ψη­λά μο­λυ­σμέ­νες πε­ριο­χές 870 τχμ πέ­ραν της ζώ­νης εκ­κέ­νω­σης και ε­κτί­θε­νται σε υ­ψη­λή ρα­διε­νέρ­γεια μέ­χρι και 200 φο­ρές πά­νω του φυ­σιο­λο­γι­κού κα­τά το πρώ­το έ­τος της κα­τα­στρο­φής.
Εν τού­τοις η με­γα­λύ­τε­ρη α­πει­λή εί­ναι η συ­νε­χι­ζό­με­νη ε­σω­τε­ρι­κή έκ­θε­ση σε τρο­φή και νε­ρό ή η ει­σπνοή ρα­διε­νερ­γών ι­σο­τό­πων. Η μό­λυν­ση α­νι­χνεύε­ται σε κά­θε εί­δος φρού­τα και λα­χα­νι­κά, σε κρέ­ας, ψά­ρι, θα­λασ­σι­νά, ρύ­ζι, τσάι και νε­ρό α­κό­μη και μέ­σα στο Τό­κυο. Ας ση­μειω­θεί ό­τι η κα­τα­νά­λω­ση μό­νο 500 γραμ μο­λυ­σμέ­νων λα­χα­νι­κών προ­κα­λούν ε­σω­τε­ρι­κή έκ­θε­ση 100 φο­ρές με­γα­λύ­τε­ρη α­πό την ε­τή­σια ε­πι­τρε­πό­με­νη δό­ση και 200 φο­ρές με­γα­λύ­τε­ρη για τα παι­διά.
Τα παι­διά α­πει­λούνται πε­ρισ­σό­τε­ρο ε­πει­δή έ­χουν με­γα­λύ­τε­ρη ρα­διο­ευαι­σθη­σία και τα σώ­μα­τά τους ε­κτί­θε­νται πε­ρισ­σό­τε­ρο σε με­γα­λύ­τε­ρη δό­ση. Η α­πό­φα­ση να αυ­ξη­θούν τα ε­πι­τρε­πό­με­να ό­ρια α­πό το 1 στα 20 mSv/ έ­τος αυ­ξά­νει την έκ­θε­ση των παι­διών, ε­νώ το ό­τι δεν εί­χαν δια­νε­μη­θεί τα­μπλέ­τες ιω­δίου, αυ­ξά­νει τον κίν­δυ­νο καρ­κί­νου θυ­ρε­ο­ει­δούς λό­γω της έκ­θε­σης σε Ι-131.
Αν και στο Τσερ­νό­μπιλ κα­τη­γο­ρή­θη­κε η «σο­βιε­τι­κή» ο­πι­σθο­δρο­μι­κή τε­χνο­λο­γία για την ελ­λι­πή α­σφά­λεια, στη Φου­κου­σί­μα η α­με­ρι­κα­νι­κή τε­χνο­λο­γία και η ια­πω­νι­κή συ­νέ­πεια στην τή­ρη­ση κα­νό­νων, απο­δείχ­θη­καν εξ ί­σου α­νε­παρ­κείς, ε­νώ η στά­ση της ια­πω­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης α­πο­δείχ­θη­κε το ί­διο α­νεύ­θυ­νη και υ­πο­κρι­τι­κή. Με­τά το Τσερ­νό­μπιλ εί­δα­με α­ξιω­μα­τού­χους στην Ευ­ρώ­πη να τρώ­νε oncameraφρέ­σκιες φρά­ου­λες και με­τά τη Φου­κου­σί­μα στην Ια­πω­νία σού­σι για ν’ α­πο­δεί­ξουν τη δή­θεν α­νυ­παρ­ξία ρύ­παν­σης στα τρό­φι­μα, ε­νώ και στις δυο φο­ρές έ­γι­νε αύ­ξη­ση των ε­πι­τρε­πό­με­νων ο­ρίων ρα­διε­νέρ­γειας -α­κό­μη και δε­κα­πλα­σια­σμός!- για τις αυ­λές των παι­δι­κών σταθ­μών για να περιοριοστούν οι λαϊκές α­ντι­δρά­σεις.

Πλα­νη­τι­κές οι ε­πι­πτώ­σεις της Φου­κου­σί­μα

Εί­ναι πο­λύ νω­ρίς να ε­κτι­μη­θούν οι ε­πι­πτώ­σεις αυ­τού του πυ­ρη­νι­κού δυ­στυ­χή­μα­τος, σε ο­λό­κλη­ρο στον πλα­νή­τη και ό­χι μό­νο στην Ια­πω­νία. Θα χρεια­στεί να γί­νουν με­γά­λες α­νε­ξάρ­τη­τες επιδημιολογικές με­λέ­τες. Εί­ναι ση­μα­ντι­κό να γί­νουν α­πό α­νε­ξάρ­τη­τους ε­ρευ­νη­τές και ό­χι μέ­σω των TEPCO, JAEA, IAEAκαι συ­να­φών ορ­γα­νι­σμών. Οι συ­νε­χι­ζό­με­νοι ι­σχυ­ρι­σμοί των ε­πι­στη­μό­νων, που συν­δέ­ο­νται με την πυ­ρη­νι­κή βιο­μη­χα­νία ό­τι δεν α­να­μέ­νο­νται ε­πι­πτώ­σεις στην υ­γεία εί­ναι α­ντε­πι­στη­μο­νι­κοί και α­νή­θι­κοι.
Δεν υ­πάρ­χει α­σφά­λεια στα πυ­ρη­νι­κά. Από την ε­ξό­ρυ­ξη του ου­ρα­νίου, τις πυ­ρη­νι­κές δο­κι­μές, τις βόμ­βες, τα α­τυ­χή­μα­τα, τα ρα­διε­νερ­γά α­πό­βλη­τα και τα ό­πλα α­πε­μπλου­τι­σμέ­νου ου­ρα­νίου ό­λος ο ε­πι­κίν­δυ­νος κύ­κλος των πυ­ρη­νι­κών ό­πλων και ερ­γο­στα­σίων σε αμ­φί­δρο­μη σχέ­ση στραγ­γα­λί­ζει την υ­γεία του πλα­νή­τη μας.
Η πυ­ρη­νι­κή ε­νέρ­γεια δεν εί­ναι ού­τε πρά­σι­νη ού­τε φθη­νή ού­τε α­σφα­λής. Και­ρός πια να α­παι­τή­σου­με τώ­ρα τον τερ­μα­τι­σμό αυ­τού του πα­ρα­λο­γι­σμού. Αρκεί να α­ντι­στα­θού­με ό­λοι στα ορ­γα­νω­μέ­να συμφέρο­ντα, που προω­θούν και ε­ξα­κο­λου­θούν να στη­ρί­ζουν την πυ­ρη­νι­κή τε­χνο­λο­γία. Ει­δι­κά για τη γει­το­νιά μας α­παι­τού­με α­πό την ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση -μέ­σω των υ­παρ­χό­ντων θε­σμών της ΕΕ- να απαι­τή­σει το στα­μά­τη­μα κα­τα­σκευής κά­θε πυ­ρη­νι­κού ερ­γο­στα­σίου ει­δι­κά στις σει­σμό­πλη­κτες περιοχές του Ακού­γιου και της Σι­νώ­πης τώ­ρα.

Μα­ρία Αρβα­νί­τη Σω­τη­ρο­πού­λου
ΠΗΓΗ: ΕΠΟΧΗ