Kílian Jornet Burgada: A Fine Line - Summits of My Life/ Δέκα Αξίες κυρυφές της ζωής

Ο Kílian Jornet Burgada γεννήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 1987 στην Καταλωνία, είναι ορειβάτης, σκιέρ, δρομέας μεγάλων αποστάσεων, ποδηλασίας βουνού κ.λπ. Έναν τέτοιον αθλητή φυσικά δεν θα μπορούσε να μη τον «υιοθετήσει» η εταιρεία ορεινού εξοπλισμού SALOMON η οποία  και τον στηρίζει επαγγελματικά.

Ο Kílian Jornet «πρωταγωνιστεί» στην ταινία “A Fine Line - Summits of My Life”,  η οποία παρουσιάζει τον μεγάλο αθλητή περιπέτειας σε στιγμές που θα θέλαμε να ζήσουμε. Στην ταινία ο Kílian Jornet εκθέτει έναν κατάλογο δέκα  αξιών σχετικά με τους στόχους του με τίτλο «Οι κορυφές της ζωής μου». Αυτός ο κατάλογος θεωρούμε ότι είναι ιδιαίτερα χρήσιμος όχι μόνο για αναρριχηθεί ένας άνθρωπος στις κορυφές των βουνών αλλά για να σκαρφαλώσει και να ζήσει μια ευτυχισμένη ζωή σε οποιοδήποτε μέρος τους κόσμου, ακόμα και εκεί που το υψόμετρο είναι τόσο χαμηλό, όσο και το επίπεδο της θάλασσας.

Την ταινία έχετε τη δυνατότητα να την κατεβάσετε (αγοράσετε) ΕΔΩ  και να μάθετε περισσότερες πληροφορίες από τον Δημήτρη Τρουπή στο περιοδικό ADVENTURE ΕΔΩ.

Οι «ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ» μεταφράσαμε στα Ελληνικά τον κατάλογο με τις ΔΕΚΑ ΑΞΙΕΣ – ΚΟΡΥΦΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ του Kílian Jornet και πιστεύουμε ότι θα τις απολαύσετε.

 Άλλες πληροφορίες

http://en.wikipedia.org/wiki/K%C3%ADlian_Jornet_Burgada

http://www.youtube.com/channel/HCiPDKusIjOuw

http://www.kilianjornet.cat/

Kílian Jornet Burgada:  οι «ΚΟΡΥΦΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ» (κατάλογος  αξιών)

1. Κανένας δεν μας είπε τι είμαστε. Κανένας δεν μας είπε να φύγουμε. Κανένας δεν μας είπε ότι θα είναι εύκολο. Κάποιος, κάποτε είπε ότι είμαστε τα όνειρα μας. Αν δεν ονειρευόμαστε δεν είμαστε πλέον ζωντανοί.

Θα παλέψουμε για τα όνειρα μας, θα κυνηγήσουμε τα πάθη μας, διότι πιστεύουμε ότι το νόημα της ζωής δεν είναι να ακολουθούμε το μονοπάτι / δρόμο, κάποιου άλλου. Το νόημα είναι να προσαρμόζουμε τους δρόμους μας προς αυτά που αγαπάμε. Και παρά τις δυσκολίες, κάθε πτώση μας διδάσκει  πως θα συνεχίσουμε.

2. Περπατάμε στα ίχνη του ενστίκτου που μας οδηγεί στο άγνωστο.

Το να αναλαμβάνουμε  ένα ρίσκο δεν είναι τζόγος, αλλά δείχνουμε ότι εξελισσόμαστε, ότι αλλάζουμε ως άνθρωποι. Το να είμαστε ελεύθεροι σημαίνει να είμαστε ο εαυτός μας, να μην ακολουθούμε κανένα. Είναι να επιλέγουμε. Να επιλέγουμε πότε θα ξεκινήσουμε την οικογένεια μας, εάν θα σκαρφαλώσουμε σε ένα βουνό, ποια καριέρα θα ακολουθήσουμε. Στο βουνό, εμείς είμαστε αυτοί που διαλέγουμε το μονοπάτι μας, εμείς είμαστε αυτοί που θα αποφασίσουμε εάν θα κατέβουμε ή όχι την χαράδρα/φαράγγι, εάν θα ανέβουμε μία κορυφή ή κάποια άλλη. Κάποιες φορές έχουμε δίκιο κάποιες φορές όχι, αλλά σε κάθε περίπτωση εμείς βάζουμε τα όρια σε ένα μέρος που δεν υπάρχουν μονοπάτια

3. Δεν κοιτάμε τα εμπόδια που έχουμε ξεπεράσει, αλλά αυτά που έχουμε ακόμη μπροστά μας.

Μαθαίνουμε από το παρελθόν ακόμα και χωρίς να το έχουμε ζήσει, προσθέτουμε την εμπειρία που έχουμε αποκομίσει και προσθέτουμε σεβασμό και φόβος για να χτίσουμε ένα σταθερό μέλλον. Το παρελθόν δεν είναι η ζωή που έχουμε ζήσει. Αυτό που είμαστε σήμερα δεν μας δίνει εγγυήσεις για το αύριο. Ζούμε κάθε στιγμή στο παρόν, αντιμετωπίζοντας αυτό που είναι μπροστά μας.

4. Το θέμα δεν είναι να είμαστε γρηγορότεροι, δυνατότεροι ή μεγαλύτεροι. Το θέμα είναι να είμαστε ο εαυτός μας.

Ο Walter Bonatti ήθελε να γνωρίζει τον βαθμό στον οποίο ακραίες δυσκολίες δικαιολογούν ακραία μέτρα. Η ανθρωπότητα έχει δείξει ότι με την τεχνολογία μπορεί να κατασκευάσει οτιδήποτε περάσει από το μυαλό μας. Αλλά έχει αυτό νόημα? Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με λιγότερα, με αυτά που είναι αναγκαία έτσι ώστε να είμαστε άνθρωποι, να προσαρμοζόμαστε στο περιβάλλον, στην φύση όσο καλύτερα γίνεται. Η δύναμη μας είναι στα πέλματα μας, τα πόδια μας, στο σώμα μας, είναι στο μυαλό μας.

5. Δεν είμαστε δρομείς, αλπινιστές ή σκιέρς … δεν είμαστε άνθρωποι των αθλημάτων … είμαστε άνθρωποι.

Τα συναισθήματα που μοιραζόμαστε δεν στοιβάζονται απλά το ένα πάνω στο άλλο, πολλαπλασιάζονται. Μία κορυφή δεν είναι ένα γεωγραφικό σημείο, μία στάση. Μία κορυφή είναι αναμνήσεις, είναι συναισθήματα φυλαγμένα, είναι οι άνθρωποι που έρχονται μαζί μας ή που μας περιμένουν στο τέλος. Εμείς οι ίδιοι είμαστε οι άνθρωποι που αγαπούμε και θαυμάζουμε, που είναι μαζί μας ακόμα και όταν δεν είναι.

6. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εάν θα τη βρούμε, αλλά είμαστε σε αναζήτηση της ευτυχίας.

Αποτυχία είναι να μην προσπαθείς. Αποτυχία είναι μην απολαμβάνεις κάθε βήμα που έκανες στην διαδρομή. Αποτυχία είναι να μην νιώθεις. Θα υπάρξουν χτυπήματα, θα υπάρξει πόνος και στόχοι που δεν επιτεύχθηκαν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτυγχάνουμε όταν ακολουθήσουμε το μονοπάτι μας, ακόμη και αν δεν μας βγάλει στην κορυφή.

7. Με απλότητα

Θα πάμε στα βουνά χωρίς άλλους, χωρίς βοήθεια, χωρίς εξωτερική συνδρομή, με ταπεινότητα, χωρίς να θέλουμε να κυριαρχήσουμε στο βουνό, διότι γνωρίζουμε ότι είναι πολύ δυνατότερο μας και ότι θα μας πάει εκεί που θέλει αυτό να πάμε. Θα μάθουμε να συνυπάρχουμε με τον αληθινό κόσμο, τον κόσμο των βράχων, των φυτών, του πάγου, τον κόσμο πέρα από το τσιμέντο. Με αυτά που ήταν εδώ πριν από μας και αυτά που θα παραμείνουν για πολύ καιρό αφότου φύγουμε εμείς.

8. Με σιωπηλότητα

Θα κινούμαστε ήσυχα, χωρίς να μας προσέχουν, σεβόμενοι το περιβάλλον μας, αφήνοντας τίποτα άλλο παρά τα χνάρια μας για να σβηστούν από τον άνεμο. Η αληθινή ζωή είναι ότι κουβαλάμε μέσα μας και μόνο στην σιωπή  μπορούμε να εξερευνήσουμε τους εαυτούς μας.

9. Υπευθυνότητα

Επειδή στο βουνό δεν υπάρχει χέρι βοήθειας όταν είμαστε σε κίνδυνο, δεν μπορούμε να χάσουμε τον δρόμο μας γιατί δεν υπάρχει καθορισμένος δρόμος, αλλά δεν υπάρχει και κανείς να μας συγχαρεί όταν επιτύχουμε αυτό που έχουμε ορίσει ότι θα κάνουμε. Διότι το βουνό είναι μακριά από την υποκρισία, διότι το βουνό είναι αθώο / ειλικρινές. Εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας, καλές ή κακές.

10. Τι είμαστε τελικά? Μπορεί να είναι ζωή?

Ποιος είναι ο υπέρτατος σκοπός αυτού του εγχειρήματος? Αυτός της περιπέτειας? Αυτός της ζωής? Είναι να επιτυγχάνουμε στόχους ή να κινούμαστε προς αυτούς? Είναι να αγγίζουμε τον ορίζοντα ή να ανακαλύπτουμε τα τοπία που διασχίζουμε για να βρεθούμε εκεί? Η ζωή είναι να περνάς την γραμμή του τερματισμού ή τα συναισθήματα που έχουμε μέσα μας? Είμαστε άνθρωποι σφυρηλατιμένοι από τα όνειρα και τα αισθήματα μας.

 Kilian Jornet, Δεκέμβριος 2012

ENGLISH

Kílian Jornet Burgada was born on October 27 1987 in Catalonia; he is a mountaineer, skier, long-distance runner, mountain biker etc. Such an athlete was naturally adopted by the mountain gear brand Salomon, which supports his professional career.

Kílian Jornet holds the lead in the movie “A Fine Line - Summits of My Life”, which presents the great adventure athlete in moments we all would like to live. In the movie, Kílian Jornet exposes a list of ten values connected with his goals entitled “Summits of my Life”. We regard this list particularly useful, not only for a man climbing to reach the summits of mountains, but also for a man climbing to reach a happy life anywhere in the world, even at places not higher than sea level.

You may download / purchase the movie here
http://www.summitsofmylife.com/en
and read more details from Dimitris Troupis on Adventure magazine here
http://www.advendure.com/index.php/agonizomai/theoria/item/1157-apostolos-tis-neas-epoxis-o-kilian#.UP1Zsx0j7cC .

“Friends of Nature” have translated the list of Ten Values – Summits of Life of Kílian Jornet into greek and believe that you will enjoy them.

More info

http://en.wikipedia.org/wiki/K%C3%ADlian_Jornet_Burgada

http://www.youtube.com/channel/HCiPDKusIjOuw

http://www.kilianjornet.cat/

Kílian Jornet Burgada:  The “Summits of my life”, List of values

1.      No one told us what we were. No one told us we should go. No one told us that it would be easy. Someone once said that we are our dreams. If we don’t dream we are no longer alive.

We’ll fight for our dreams, we’ll pursue our passions, because we believe that the meaning of life is not following anyone else’s path. The meaning is in forging our own paths towards what we love. And despite the difficulties, every fall teaches us how to carry on.

2. We walk in the footsteps of instinct leading us into the unknown.

Taking a risk isn’t gambling, it’s evolving, it’s changing the people we are. Being free is being ourselves, not following anyone. It’s making our own decisions. It’s choosing. Choosing whether to start a family, whether to climb a mountain, which career you want. On the mountain, we’re the ones who choose our path, we’re the ones who decide whether or not to go down into a gorge, whether to tackle one summit or another. Sometimes we’re right and sometimes we’re not, but either way we’re breaking trail in a place where there are no paths.

3. We don’t look at the obstacles we’ve overcome, but at those we’ve got ahead of us.

We learn from the past without having lived it, take the experience we’ve gained and add respect and fear to build a solid future. The past isn’t the life we’ve lived. What we do today gives no guarantees for tomorrow. We live every instant in the present, facing what’s in front of us.

4. It’s not about being faster, stronger or bigger. It’s about being ourselves.

Walter Bonatti wanted to know the extent to which extreme difficulties justify extreme measures. Humankind has shown that with technology we can build whatever we set our minds to. But does it make sense? We have to learn to live with less, with what we need to be as human as possible, as well adapted to our environment, to nature, as we can be. Our strength is in our feet, our legs and our bodies; it’s in our minds.

5. We’re not runners, alpinists or skiers...we’re not only sportspeople...we’re people.

Emotions shared aren’t simply piled one on top of another, they’re multiplied. A summit isn’t a geographical point, a fact or a stopwatch. A summit is memories, it’s emotions stored within us, it’s the people who come with us or who await us at the bottom. We ourselves are all the people we love and admire, who are with us even when they’re not.

6. We can’t be sure we’ll find it, but we’re going in search of happiness.

Failing is not trying. Failing is not enjoying every step along the way. Failing is not feeling. There will be punches, there will be pain and goals far from met, but in no way can we fail if we make our own path, even if it doesn’t reach the top.

7. With simplicity.

We’ll go to the mountains without others, without assistance, without external help, with humility, without wanting to dominate the mountain, because we know that it’s much stronger than we are and it will take us where it wants us to go. We’ll learn to coexist with the real world, the world of rocks, of plants, ice, the world beneath the cement. With what was here before us and will be here long after we’re gone.

8. In silence.

We’ll tread softly, unnoticed, respecting our environment, leaving nothing more than our footprints to be erased by the wind. Real life is what we carry inside us and only in silence can we truly explore ourselves.

9. Responsibly.

Because on the mountain there’s no helping hand when we’re in danger, we can’t lose our way because there is no set way, but there’s also nobody to congratulate us when we achieve what we’ve set out to do. Because the mountain is far from of hypocrisy, because the mountain is honest. We’re responsible for all our actions, good or bad.

10. What are we after? Might it be life?

What is the ultimate objective of all enterprise? Of all adventure? Of life? Is it achieving goals or moving towards them? Is it reaching the horizon or discovering the landscapes we cross to get there? Is life crossing the finish line or the emotions and feelings inside ourselves? We are people forged from dreams, emotions and feelings.

Kilian Jornet, December 2012