22 Μαΐου - 50 χρόνια από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη - Ένα λουλούδι τάφο του - 250 υπογράφουν τη Διακήρυξη

 Ένα λουλούδι στον τάφο του: Μαρία Αρβανίτη - Σωτηροπούλου, Πάνος Τριγάζης, Στέφανος Ληναίος

Στο Α' Νεκροταφείο της Αθήνας

Ο Κώστας Φωτεινάκης και η Ειρήνη Μπουρολιά από τους "Φίλους της Φύσης" στην είσοδο του Α΄ Νεκροταφείου

-----------

Τη ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ υπογράφουν 250 άνθρωποι του ειρηνιστικού και οικολογικού κινήματος, συνδικαλιστές, στελέχη της ΔΝ Λαμπράκη, βουλευτές κ.α. Μεταξύ των υπογραφών είναι και του προέδρου των ΦτΦ Κώστα Φωτεινάκη. Διαβάστε ρεπορτάζ ΕΔΩ 

50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΑΜΠΡΑΚΗ
παρουσίαση στην ΕΣΗΕΑ 

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

Στις 22 Μαΐου 2013 συμπληρώνονται 50 χρόνια από την δολοφονία του βουλευτή της αριστεράς και αγωνιστή της ειρήνης και της δημοκρατίας Γρήγορη Λαμπράκη, και τον Ιούνιο 50 χρόνια από την ίδρυση της ΔΝ Λαμπράκη.

Η μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη συνδέει αγώνες και αιτήματα πολλών δεκαετιών του Ελληνικού λαού. Υπήρξε αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, πολυβαλκανιονίκης, υφηγητής της Ιατρικής, βουλευτής από το 1961, εκλεγμένος στην Α’ Πειραιά, ηγετική μορφή του κινήματος ειρήνης, οδοιπόρος του Ολντερμάστον και του Μαραθώνα.

Ευρύτατα έχει αποτυπωθεί στη συλλογική μνήμη η μορφή του Λαμπράκη να πορεύεται από τον Μαραθώνα, στις 21 Απρίλη 1963, κρατώντας το πανό του Ολντερμάστον με τη λέξη «ΕΛΛΑΣ» στη μία όψη και “GREECE” στην άλλη. Πορεία που είχε απαγορευθεί από την τότε κυβέρνηση Καραμανλή και η πραγματοποίηση της αποτέλεσε πράξη πολιτικής ανυπακοής, στις τότε συνθήκες, κινητοποιώντας χιλιάδες πολίτες, με κορυφαίους διανοούμενους και πολλούς νέους ανάμεσα τους.

Ένα μήνα μετά τον άθλο του Μαραθώνα, ο Γρηγόρης Λαμπράκης έπεφτε στη Θεσσαλονίκη, ύπουλα χτυπημένος από το φασιστικό παρακράτος, με συνένοχο και το τότε κράτος της δεξιάς.

Η δολοφονία του πυροδότησε ένα πλατύ κίνημα διαμαρτυρίας στην Ελλάδα και αλληλεγγύης με τον ελληνικό λαό στο εξωτερικό.

Ο ελληνικός λαός ξεσηκώθηκε, μετατρέποντας την κηδεία του Λαμπράκη, σε μεγάλο λαϊκό ποτάμι που η Αθήνα είχε να δει από την απελευθέρωσή της από τους Γερμανούς. Η συνέχεια ήταν μια «δημοκρατική παλίρροια», ιδιαίτερα στο χώρο της νέας γενιάς, με κύριο εκφραστή του το κίνημα των Λαμπράκηδων, που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του Μίκη Θεοδωράκη. Ο λαϊκός εκείνος ξεσηκωμός, συνέχεια και κορύφωμα των δημοκρατικών αγώνων του «1-1-4», του 15% για την Παιδεία και των αγώνων για εθνική ανεξαρτησία, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «Ελληνικός Μάης του ‘63», συνοδεύτηκε από μια πολιτιστική άνοιξη και στο πολιτικό επίπεδο οδήγησε στην ήττα της ΕΡΕ στις εκλογές του Νοέμβρη 1963 και του Φλεβάρη 1964. Ανεκόπη, όμως, βίαια η δημοκρατική ανέλιξη του τόπου αρχικά με το παλατιανό πραξικόπημα του 1965 και η εκτροπή κορυφώθηκε με το αμερικανόμπνευστο στρατιωτικοφασιστικό πραξικόπημα της 21^ης Απριλίου 1967.

Θεωρούμε ότι η μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη εξακολουθεί να εμπνέει και να κινητοποιεί. Χρειαζόμαστε το ανυπότακτο πνεύμα του, την αγωνιστικότητά του και το αλληλέγγυο παράδειγμά του, ιδιαίτερα σήμερα που η ελληνική κοινωνία συνθλίβεται μέσα σε μια πολυδιάστατη διεθνή και ευρωπαϊκή καπιταλιστική κρίση, την οποία εκμεταλλεύονται οι νεοναζί, κερδοσκοπώντας πολιτικά και σκορπώντας τον φόβο και το ρατσιστικό μίσος για τους μετανάστες.

50 χρόνια μετά, το σύνθημα «Ο Λαμπράκης ζει» διατηρεί την αξία και το εξεργετικό του μήνυμα στο ακέραιο.

Ο Λαμπράκης Ζει γιατί παραμένουν ζωντανά τα οράματά του, μέσα στους σύγχρονους αγώνες για τη δημοκρατία, την ειρήνη, την κοινωνική δικαιοσύνη και την εθνική ανεξαρτησία.

Ζει μέσα στις πρωτοβουλίες κοινωνικής αλληλεγγύης που αναπτύσσονται σε όλη την Ελλάδα.

Ζει και ως σύμβολο ενότητας της αριστεράς, την οποία υπηρέτησε και ο ίδιος συμπαρατασσόμενος με την ΕΔΑ στα δύσκολα μετεμφυλιοπολεμικά χρόνια.

Ζει στους αγώνες για ενωμένη και ανεξάρτητη Κύπρο, χωρίς ξένους στρατούς και ξένες βάσεις, γέφυρα ειρήνης με την πολύπαθη Μ. Ανατολή, όπου μαίνεται ο πολυαίμακτος εμφύλιος πόλεμος της Συρίας και εξακολουθεί να ματώνει η Παλαιστίνη υπό την Ισραηλινή κατοχή.

Ζει στους αγώνες για ένα ειρηνικό και αλληλέγγυο μέλλον όλων των λαών της Βαλκανικής, μακριά από ιμπεριαλιστικές πολιτικές του «διαίρει και βασίλευε», ανιστόρητους μεγαλοϊδεατισμούς και εθνικιστικά μίση.

Ο Λαμπράκης Ζει και ενώνει τη βροντερή φωνή του με όλη την ανθρωπότητα, απαιτώντας «Ποτέ πια πόλεμος – Ποτέ πια φασισμός», «ΟΧΙ άλλη Χιροσίμα» - ΟΧΙ άλλο Τσέρνομπιλ – ΟΧΙ άλλη Φουκουσίμα».

Μάης 2013