ΦΙΛΟΙ της ΦΥΣΗΣ/ Naturefriends Greece: Οι θέσεις μας για την Ευρώπη και τις Ευρωεκλογές

Αρ.Πρωτ.6.2014/23.02.2014

Οι Θέσεις των ΦΙΛΩΝ της ΦΥΣΗΣ/Naturefriends Greece

για την Ευρώπη και τις Ευρωεκλογές

Ιστορικά:

Το θέμα της συνεργασίας των Ευρωπαϊκών λαών ή ακόμα και της Ενωμένης Ευρώπης είναι μια ιδέα που έχει κατατεθεί, πριν από την επανάσταση του 1821, από τον Ιωάννη Καποδίστρια (Συνέδριο Aachen Σεπτ.1818) με την «υπεράσπιση  των μικρών ή δευτερευόντων… ευρωπαϊκών κρατών και την αποδέσμευσή τους από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό και την εκβιαστική υπερπροστασία των ισχυρών δυνάμεων, που στραγγάλιζαν τις ελευθερίες τους και τα δικαιώματα των λαών τους¹…».

Εκτός από τον Καποδίστρια σημαντικοί άνθρωποι της πολιτικής, των γραμμάτων και των τεχνών, όπως ο κόμης Ανρί ντε Σαιν-Σιμόν/ Claude  Henri de Rouvroy, comte de Saint-Simon (1814) και  ο Βίκτωρ  Ουγκώ (1849) είχαν εισηγηθεί την Πολιτική Ένωση της Ευρώπης.

Οι ΦτΦ/NFGR για την Ευρώπη:

Βασική μας θέση και επιλογή είναι  η συνεργασία των λαών- και ιδιαίτερα των λαών της Ευρώπης-με την προϋπόθεση να στηρίζεται στις αρχές της ισονομίας, της αλληλεγγύης, του σεβασμού στις εθνικές παραδόσεις, στην εθνική ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα. Έμπρακτα την επιλογή μας αυτή την αποδεικνύουμε με τη συμμετοχή μας στη Διεθνή Περιβαλλοντική οργάνωση Naturefriends International/NFI (1895), στο Ελληνικό & Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, στο Alter Summit  και σε κάθε άλλη πρωτοβουλία, που αναπτύσσεται με στόχους: την προστασία του φυσικού και του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, την προβολή και την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την διεκδίκηση του κοινωνικού κράτους, την επικοινωνία και  συνεργασία των λαών μέσω της εκπαίδευσης και των κοινών επιμορφωτικών προγραμμάτων του τουρισμού.

Το όραμά μας είναι μια Ελλάδα που συμπεριφέρεται « δίχως συμπλέγματα κατωτερότητας ή ανωτερότητας²» και που με αυτοπεποίθηση  «κατασκευάζει γέφυρες» επικοινωνίας και συνεργασίας, χωρίς «πιθικισμούς²», με τους άλλους Ευρωπαϊκούς λαούς, και όχι μια Ελλάδα «βραχονησίδα», αποκομμένη από τις Ευρωπαϊκές εξελίξεις.

Ωστόσο οι σημερινές οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές θέσεις και πρακτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μας ικανοποιούν. Ακόμα και η περιβαλλοντική νομοθεσία της Ε.Ε., που μέχρι σήμερα θεωρείται ποιοτικά και ποσοτικά ανώτερη από εκείνη των ΗΠΑ, διολισθαίνει με τις «διαπραγματεύσεις για την Υπερατλαντική συμφωνία Εμπορίου και Επενδύσεων (Transatlantic Trade and Investment Partnership -TTIP), στην απομάκρυνση των εμποδίων στο εμπόριο, αλλά και τις επενδύσεις ανάμεσα στους δυο εμπορικούς κολοσσούς³»

Η απόφαση  21^ου συνεδρίου των NFI για την Ευρώπη μεταξύ των άλλων υπογράμμιζε ότι «σήμερα η Ευρώπη κινδυνεύει από τον χρηματιστηριακό καπιταλισμό, βρίσκεται αντιμέτωπη με οικολογικές - οικονομικές προκλήσεις και τη νέα δομή  της υφηλίου, αλλά και από ένα μοντέρνο πνεύμα εθνικισμού και ανικανότητας απαραίτητων αλλαγών. Το πιο σημαντικό καθήκον συνίσταται στην απαίτηση για περιορισμό και ρύθμιση του καπιταλισμού της οικονομίας της αγοράς. Όμως η πολιτική ασχολείται κατά κύριο λόγο με τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης και όχι με τις πραγματικές αιτίες⁴.»

Η οικονομική κρίση μπορεί γεωγραφικά να εντοπίζεται στις χώρες του Ευρωπαϊκού νότου, είναι όμως ευδιάκριτη και σε μεγαλουπόλεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ως «νησίδες φτώχειας»  παρουσιάζουν αυξανόμενα ποσοστά ανεργίας και κοινωνικού αποκλεισμού. Αυτό έχει ως συνέπεια  την αύξηση της ακροδεξιάς και την εμφάνιση νεοναζιστικών μορφωμάτων.

Ιδιαίτερα για τις υπερχρεωμένες χώρες του Νότου «πρέπει να αλλάξει η πολιτική χρηματοδότησης των ισχυρών διεθνών οικονομικών οργανισμών, όπως το ΔΝΤ…. Χρειάζεται μια εκτεταμένη απαλλαγή από τα χρέη των υπό ανάπτυξη χωρών, για να γίνει δυνατή η αειφορική ανοικοδόμηση της οικονομίας τους, όχι βέβαια μέσω δανείων με σκληρούς όρους, αλλά με διαγραφή χρεών⁵»

ΕΥΡΩΠΗ – Ε.E.: «Σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, προβάλλει επιτακτική η ανάγκη της αλλαγής πλεύσης της Ε.Ε., στην πορεία της για την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Η Ε.Ε σήμερα έχει μεταλλαχτεί σε ένα διακρατικό μόρφωμα που υπερασπίζεται, με όρους ηγεμονίας,  το κεφάλαιο και τις τράπεζες εις βάρος των  λαών, γεγονός που αποτελεί ευθεία αντιευρωπαϊκή στάση, όπως άλλωστε καταγράφεται και από την τεράστια αύξηση, ως πλειοψηφικού ρεύματος,  του κινήματος των «Ευρωσκεπτικιστών».

Η Ευρώπη οφείλει να επιτελέσει το ιστορικό της καθήκον, όπως αυτό διαμορφώθηκε από την εποχή του Διαφωτισμού μέχρι τις μέρες μας και που συνοψίζεται στην φράση  «Ευρωπαϊκό κεκτημένο», και γι’ αυτό απαιτείται η άμεση ανατροπή των εφαρμοζόμενων πολιτικών και η δημιουργία, ενεργοποίηση και ανάπτυξη εκείνων των θεσμών και μηχανισμών, που θα απελευθερώσουν τον αναγκαίο αναπτυξιακό, δημοκρατικό και οικολογικό δυναμισμό των Ευρωπαϊκών λαών, μέσα σε ένα περιβάλλον Ευρωπαϊκής Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

Η Δημοκρατία και η ισοψηφία, η δημόσια διαβούλευση, η κατοχύρωση και ανάπτυξη των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, η θωράκιση και ενίσχυση της κοινοτικής νομοθεσίας για το δίκαιο του Περιβάλλοντος,  η ισόρροπη ανάπτυξη, η ουσιαστική ενίσχυση του ρόλου του Ευρωκοινοβουλίου, αποτελούν μερικά μόνο- ωστόσο όμως ουσιαστικά- βήματα, που καλείται να πραγματοποιήσει η Ε.Ε στην πορεία για τον ριζοσπαστικό μετασχηματισμό της. Τότε και μόνο τότε θα μπορέσει να γεννηθεί μια Ε.Ε. με δημοκρατική, ομοσπονδιακή και πολιτειακή συγκρότηση⁶.

ΦτΦ -  Ευρώπη και Ευρωεκλογές

Με αφορμή τις Ευρωεκλογές έχουν εκδώσει ανακοινώσεις και θέσεις διεθνείς ή και Ευρωπαϊκές Περιβαλλοντικές Οργανώσεις όπως  α) Οι Green10⁷ β) Naturefriends International⁸  γ) EPP⁹. Τις θέσεις αυτές τις λαμβάνουμε υπ’ όψη και προσθέτουμε τις δικές μας εκτιμήσεις και πολιτικές προτάσεις για την Ευρώπη, με αφορμή τις Ευρωεκλογές τον Μάιο του 2014 :

1.    Η οποιαδήποτε συνεργασία και κοινός σχεδιασμός στην Ε.Ε. δεν είναι αποδεκτό να περιορίζει ή να μηδενίζει την Εθνική Ανεξαρτησία των κρατών μελών.

2.    Δεν είναι αρκετό να αποδεχόμαστε θεωρητικές ή φιλοσοφικές σοφιστίες, όπως «κοινές Ευρωπαϊκές αξίες και συμφέρον», που δεν έχουν καμία πρακτική αξία, όταν οι λαοί του Νότου, αλλά και τμήματα των κοινωνιών των κεντρικών ή βόρειων χωρών  προσπαθούν να επιβιώσουν σε συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης¹⁰.

3.    Οι υπερχρεωμένες χώρες της Ευρώπης, για να ανοικοδομηθούν χρειάζονται διαγραφή μεγάλου μέρους των χρεών τους (κούρεμα) και μακροχρόνιο διακανονισμό καταβολής του συμφωνημένου υπολοίπου, όπως έγινε, για να διευκολυνθεί η Γερμανία το 1953, μετά την ήττα της στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

4. Για εμάς έχει μεγάλη αξία η θέση που διατυπώνουν οι NFI για την «Κοινωνική αλληλεγγύη και κοινωνική συνοχή: Χρειαζόμαστε μία Ευρώπη που δεν χωρίζεται σε Βόρεια και Νότια, σε κέντρο και  περιφέρεια. Η Ευρώπη δεν είναι αγορά ευκαιριών self-service, όπου κυριαρχεί το χρήμα, αλλά είναι Ευρώπη αμοιβαίας ασφάλειας, που ο καθένας συνεισφέρει για ένα κοινό και ασφαλές μέλλον και που ενισχύουμε αμοιβαία ο ένας τον άλλον. Δεν πρέπει να επιτρέπουμε στους ευρωπαϊκούς κανονισμούς να οδηγούν ολόκληρες περιοχές, χώρες ή πληθυσμιακές ομάδες στη  φτώχεια⁸.»

5.    Στο δίλημμα Ευρώ ή Εθνικό νόμισμα απαντάμε ότι αν είσαι άνεργος, αν ζεις σε συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης, αν δεν υπάρχει κοινωνικό κράτος,  δεν σε ενδιαφέρει το νόμισμα, με το οποίο κινούνται οι χρηματαγορές.

6.    Οι λαοί της Ευρώπης θα πρέπει να αψηφήσουν τις σειρήνες του καπιταλισμού για υπερκατανάλωση και να συντονίσουν τις δράσεις τους «για μια πραγματική ευημερία  με κοινωνική δικαιοσύνη, με σεβασμό στο φυσικό και το ανθρωπογενές περιβάλλον».

7.    Για την Ελλάδα προτείνουμε ένα νέο  ολιστικό αναπτυξιακό σχεδιασμό (κατά το νόμο «βιώσιμη ανάπτυξη»), που θα στηρίζεται σε τρεις τουλάχιστον  βασικούς πυλώνες: α) σε ένα μείγμα ποιοτικών τουριστικών υπηρεσιών, που θα προάγει το φυσικό περιβάλλον, τον πολιτισμό, την ιστορία, τις παραδόσεις β) στην εγχώρια αγροτική παραγωγή, που θα πρέπει να τυποποιηθεί και να εξάγεται σε περισσότερους «πελάτες» γ) στις μικρές επιχειρήσεις, που δεν θα απαιτούν μεγάλα κεφάλαια και τεράστιες υποδομές, για να δημιουργηθούν, που θα είναι ικανές να καινοτομούν, να λειτουργούν με χαμηλό κόστος και να αξιοποιούν τις σύγχρονες τεχνολογίες.

8.    Ο «εθνικοκεντρισμός», ο νεοναζισμός και η ενίσχυση της ακροδεξιάς, που παρατηρείται στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης (Γαλλία, Αυστρία, Βέλγιο, Ιταλία, Νορβηγία, Ουγγαρία) δεν μπορεί να είναι η απάντηση στην Ευρώπη των αγορών και των τραπεζών.  

9.    Οι ΦτΦ καλούν τους πολίτες της Ευρώπης και της χώρας μας να συμμετέχουν στις Ευρωεκλογές και να στηρίξουν κόμματα ή αξιόπιστους Ευρωβουλευτές, που έχουν στο πρόγραμμά τους θέσεις ενάντια στο ρατσισμό και τις διακρίσεις, υπέρ του κοινωνικού κράτους και της αλληλεγγύης, που δεσμεύονται να στηρίξουν νομολογίες, που θωρακίζουν τη φύση, που θα συμβάλλουν στην απαγόρευση των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών, που θα στηρίξουν την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και την πυρηνική ενέργεια και θα απαιτήσουν τη διάλυση της EURATOM, θα ενισχύσουν την πρόταση για μια Μεσόγειο και Μέση Ανατολή χωρίς πυρηνικά και χημικά όπλα και θα προωθούν το ελεύθερο λογισμικό.

10. Έχει μεγάλη σημασία τόσο στο Ευρωκοινοβούλιο, όσο και στα Εθνικά Κοινοβούλια ποιοι βουλευτές εκλέγονται και πώς νομοθετούν. Εκτιμάμε ότι θα πρέπει να επιβραβευθούν με τη ψήφο μας όσα κόμματα και βουλευτές συνέβαλαν στην προστασία και την ανάδειξη του φυσικού περιβάλλοντος στη χώρα μας. Να «καταδικαστούν» όσοι συνέβαλαν στη λεηλασία της φύσης, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις εξορύξεις της εταιρείας «Ελληνικός Χρυσός» στο αρχέγονο Όρος  «Κάκκαβος» στη Χαλκιδική, όσοι προωθούν την πυρηνική ενέργεια, την καύση των απορριμμάτων, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την τσιμεντοποίηση των ελεύθερων χώρων και μένουν σιωπηλοί στη ρύπανση των θαλασσών και της ατμόσφαιρας.

Υιοθετούμε τη άποψη του Παναγιώτη Κονδύλη² που προειδοποιούσε από το 1992 τόσο τους «Έλληνες ευρωπαϊστές» όσο και τους  «ελληνοκεντριστές» ότι: η «ευρωπαϊκή ένταξη» διόλου δεν θα λύσει τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής εθνικής πολιτικής κατά τον ευθύγραμμο τρόπο πού φαντάζονται πολλοί Έλληνες «ευρωπαϊστές», ποζάροντας από τώρα ως ξεσκολισμένοι και υπερώριμοι «Ευρωπαίοι».  Όμως επίσης δεν θα τα έλυνε μία ελληνοκεντρική αναδίπλωση, η οποία ναι μεν είναι χρήσιμη, για να θυμάται κανείς που και που ότι σε τελευταία ανάλυση πρέπει να σταθεί στα δικά του τα πόδια, εφ’ όσον ούτε από το πετσί του μπορεί να βγει, ωστόσο καθίσταται επιζήμια, όταν ως πρόταση συνάπτεται με διάφορες ανιστόρητες ανοησίες, που αντιπαραθέτουν στην «πνευματική» Ανατολή την «υλόφρονα» Δύση κ.τλ»

 «Μονάχα η ευόδωση της εκσυγχρονιστικής προσπάθειας επιτρέπει την επιτυχή άμιλλα με άλλα έθνη και έτσι χαρίζει την αυτοπεποίθηση εκείνη, η οποία επιτρέπει την απροβλημάτιστη αναστροφή με την εθνική παράδοση και καθιστά ψυχολογικά περιττό τον πιθηκισμό²»

Σημειώσεις:

1.     Ελένη Κούκου, «Καποδίστριας ο διορατικός διπλωμάτης, ο μεγάλος οραματιστής μιας φιλελεύθερης Ενωμένης Ευρώπης», 7 ημέρες Καθημερινή 25,26/3/1995.

2.     Παναγιώτης Κονδύλης, «Παρασιτικός κοινωνικός καταναλωτισμός»,  επίμετρο στο βιβλίο “Πλανητική πολιτική μετά τον ψυχρό πόλεμο” (1992) http://kondylis.wordpress.com/2010/08/02/illusions/

3.     NFI «Γράμμα από τις Βρυξέλλες», Δεκέμβριος 2013.

4.     21o Συνέδριο NFI, 29/9 – 1/10/2011

5.     NFI «Μανιφέστο για μια Νέα Ευρώπη», 2007.

6.     Ψήφισμα της Εθνικής Συνδιάσκεψης των ΦΙΛΩΝ της ΦΥΣΗΣ, 29/9/2013

7.     Green10 (10 Περιβαλλοντικές οργανώσεις της Ευρώπης) http://naturefriends-gr.blogspot.gr/2013/12/green-10-2014.html

8.     NFI  «Έκκληση για το μέλλον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου» http://naturefriends-gr.blogspot.gr/2013/12/naturefriends-internationalnfi.html

9.    Υπόμνημα για την Ελληνική Προεδρία http://naturefriends-gr.blogspot.gr/2014/02/european-environmental-bureau-eeb.html

10.  Χένρι Κίσιγκερ «Καμία δημοκρατική κυβέρνηση δεν μπορεί να ανεχτεί τις απαιτήσεις των διεθνών θεσμών για παρατεταμένη λιτότητα και δημοσιονομικές περικοπές στον τομέα των κοινωνικών υπηρεσιών», αναφερόμενος στο ΔΝΤ, 1989.

Το Ελληνικό Δίκτυο Περιβαλλοντικών Κοινωνικών Οργανώσεων «ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ» ιδρύθηκε το 2007 και αποτελεί τμήμα της Διεθνούς Περιβαλλοντικής Οργάνωσης Friends of Nature/NFI (1895). Στους NFI  http://www.nfi.at συμμετέχουν 45  εθνικές οργανώσεις απ΄ όλο τον κόσμο με περισσότερα από 500.000 μέλη. Οι NFI συμπεριλαμβάνονται στους GREEN10/G10 που είναι οι δέκα μεγαλύτερες περιβαλλοντικές οργανώσεις στον κόσμο.