Τάσος Λύτρας: "ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ Π.Δ. ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΑΙΓΑΛΕΩ;"

Φωτογραφίες από την Πετρούπολη 

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ Π.Δ. ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΑΙΓΑΛΕΩ;

του Τάσου Λύτρα 

    Την 18/1/2017 οι περιβαλλοντικοί σύλλογοι «Φίλοι της Φύσης» «ΟΙΚΟΠΟΛΙΣ» και «Περιβαλλοντικός και Φυσιολατρικός ΣύλλογοςΠεριστερίου», όπως είχαν κάθε δικαίωμα να πράξουν, απεύθυναν στο νέο ΦορέαΔιαχείρισης του Μητροπολιτικού Πάρκου Αντώνης Τρίτσης, το αίτημα να αναλάβει αυτός, μια και ο συστατικός του νόμος παρέχει αυτή την αρμοδιότητα, την επίσπευση σύνταξης της Ειδικής Έκθεσης και του σχεδίου προεδρικού διατάγματος ώστε να υπαχθεί το όρος Αιγάλεω – Ποικίλο και η λίμνη Ρειτών, στο νομικό καθεστώς περιβαλλοντικής προστασίας που προβλέπει το ΡΣΑ/Αττικής, δηλαδή σε αυτό του Φυσικού Περιφερειακού Πάρκου και να ενταχθεί, με τον τρόπο αυτόν, στο δίκτυο των προστατευόμενων περιοχών της Ελλάδας.

    Ακολούθησαν πολλές εμφανείς και περισσότερες παρασκηνιακές αντιδράσεις, προκειμένου να ματαιωθεί ακόμη και αυτή η συζήτηση του αιτήματος.

    Μεταξύ των εμφανών αντιδράσεων περιλαμβάνεται και μία ανοικτή επιστολή του Κίμωνα Φουντούλη (στο εξής Κ.Φ.)στην τοπική εφημερίδα «Το Χαϊδάρι σήμερα» με τίτλο «Γιατί αναζητούνται νέες περιβαλλοντικές διατάξεις στο Ποικίλο ενώ υπάρχουν ισχυρές;». Για να προσδώσει μάλιστα αυξημένο κύρος στα όσα γράφει ο, κατά τα άλλα συμπαθής, Κ.Φ., αναφέρει ότι η επιστολή του απευθύνεται και στον Υπουργό Περιβάλλοντος, στον Πρόεδρο του ΣτΕ, στην Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής κλπ. Στ’ αλήθεια πολύ φασαρία για να αντιμετωπισθεί ένα απλό αίτημα.  

  

 Ο καθείς βέβαια έχει το δικαίωμα να διατυπώνει ελεύθερα τις απόψεις του και αυτό είναι σεβαστό. Όμως ο Κ.Φ. δεν περιορίζεται σε αυτό. Διατυπώνει συκοφαντικούς υπαινιγμούς και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς «ως μη έδει» κι αυτό με υποχρεώνει να του απαντήσω τα εξής:

    1) Το αίτημα αγαπητέ Κ.Φ. δεν υποβλήθηκε από τους Φωτεινάκη, Λύτρα και Δημητρίου αλλά από τους πιο πάνω περιβαλλοντικούς συλλόγους. Όπως αντιλαμβάνεσαι υπάρχει μία οποία διαφορά.

    2) Κάνεις λόγο για «αυτόκλητους μελετητές». Τι πρόβλημα έχεις με αυτό;  Υπάρχουν μελετητές που συνεχώς ερευνούν πάνω στα γνωστικά τους αντικείμενα και προβαίνουν σε δημοσιεύσεις, ανακοινώσεις, συγγραφή έργων κλπ «αυτόκλητα» χωρίς δηλαδή να τους αμείβει κανένας. Μεταξύ αυτών και η Ειρήνη Βαλλιανάτου κι εγώ και άλλοι που επί πολλά χρόνια διεξάγουμε, «αυτόκλητα» συστηματικές έρευνες πεδίου στο όρος Αιγάλεω – Ποικίλο, έχοντας γι’ αυτό νόμιμες άδειες έρευνας, προκειμένου να καταγράψουμε τα οικολογικά του χαρακτηριστικά και την βιοποικιλότητά του. Έχουμε μάλιστα προβεί σε σχετικές επιστημονικές ανακοινώσεις, αρθρογραφία, δημοσιεύσεις κ.α.. Μας αρνείσαι αυτό το δικαίωμα; Επειδή μάλιστα είμαστε ενεργοί και ως πολίτες έχουμε συντάξει και υπομνήματα, αιτήματα κλπ προς τις αρμόδιες υπηρεσίες για να λάβουν τα θεσμικά και διαχειριστικά μέτρα που οφείλουν, σύμφωνα με το Σύνταγμα, διεθνείς συμβάσεις, Οδηγίες της Ε.Ε. και την κείμενη ελληνική νομοθεσία για την περιβαλλοντική προστασία της περιοχής. Γιατί, αγαπητέ Κ.Φ. και οι πολίτες έχουν σε αυτήν την χώρα θεσμικό ρόλο τον οποίο πρέπει να ασκούν και όχι μόνον οι «αρμόδιες υπηρεσίες». Αυτό, ως απάντηση στην παρότρυνσή σου «δεν μπορούμε και δεν επιτρέπεται να υποκαθιστούμε τους θεσμούς» και για να επιστρέψουμε στο προηγούμενο, το ζητούμενο είναι αν μια μελέτη (αυτόκλητη ή κατ’ ανάθεση) είναι επιστημονικά άρτια και τα πορίσματά της επαρκώς τεκμηριωμένα. Συνεπώς σε καλώ αν τυχόν δικές σου έρευνες οδηγούν σε διαφορετικά επιστημονικά συμπεράσματα από τα δικά μας, δηλαδή ότι τα οικολογικά χαρακτηριστικά της περιοχής  στοιχειοθετούν την ανάγκη περιβαλλοντικής προστασίας, γι’ αυτά να μιλήσεις αντί να μας συμβουλεύεις να κάτσουμε στ’ αυγά μας, όπως κάνεις.  

    3) Να καταπιαστούμε και με το «αυτόκλητο» που μας καταλογίζεις. Το «αυτόκλητο» είναι το αντίθετο του «κατ’ ανάθεση». Αφού λοιπόν θεωρείς αξιοκατάκριτο το «αυτόκλητο» να υποθέσω ότι εσύ ενεργείς κατ’ ανάθεση; Κατ’ ανάθεση ποιών Κ.Φ.;. Μήπως κάποιων «θεμιτών επιχειρηματιών και υγιών ανταγωνιστών» στους οποίους αναφέρεσαι, απ’ αυτούς που μεθοδεύουν, με την συνέργεια θυλάκων διαπλοκής, επιχειρηματικές και εργολαβικές δραστηριότητες στο φυσικό περιβάλλον; Ελπίζω πως όχι. 

     4) Τέλος μερικά «αυτόκλητα» νομικά: 

α) Με το νόμο 1650/1986 «για την προστασία του περιβάλλοντος» ορίσθηκε ότι οι περιοχές που είχαν χαρακτηρισθεί από το νόμο 1469/1950 ως τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους (δηλαδή και το όρος Αιγάλεω) έπρεπε να ενταχθούν με π.δ. σε μία από τις κατηγορίες προστασίας του ίδιου νόμου (περιοχές προστασίας της φύσης κλπ). Οι θεσμοί, που προτρέπεις να μην τους υποκαθιστούμε, όχι μόνο δεν έκαναν τίποτε γι’ αυτό, αλλά αντίθετα το 1999, με τροπολογία της τελευταίας στιγμής παρενέβαλαν στο νόμο 2742/99 το άρθρο 21, με το οποίο, αντί περιβαλλοντικής προστασίας, καθόρισαν για το όρος Αιγάλεω όρους δόμησης! Με αυτούς πρόβλεψαν, μεταξύ άλλων, την επέκταση των σχεδίων πόλεων στο βουνό, νομιμοποίησαν αυθαίρετες εγκαταστάσεις, επέτρεψαν την ανεξέλεγκτη εγκατάσταση κεραιών κλπ κλπ. 

β) Το ΡΣΑ/Αττικής (ν. 4277/2014) δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να καταργήσει το άρθρο 21 (χαίρομαι που στο λέω) και να επαναφέρει τη νομιμότητα κατατάσσοντας το όρος Αιγάλεω σε μία από τις κατηγορίες περιβαλλοντικής προστασίας του νόμου 1650/1986 και συγκεκριμένα σε αυτήν του φυσικού περιφερειακού πάρκου με καθορισμένους σκοπούς προστασίας (απαγόρευση επέκτασης του αστικού ιστού και εγκατάστασης ασύμβατων χρήσεων, αποκατάσταση τοπίου, διατήρηση οικοσυστήματος, προστασία βιοποικιλότητας κλπ). Υποθέτω ότι οι σκοποί αυτοί είναι ασύμβατοι με τις επιχειρηματικές βλέψεις των «θεμιτών και υγιών» επιχειρηματιών που επικαλείσαι, 

γ) Για τα τοπία φυσικού κάλλους του ΡΣΑ/Αττικής, στα οποία αναφέρεσαι, αυτά δεν έχουν σχέση με το νόμο 1469/1950, αλλά με τα προστατευόμενα τοπία του άρθρου 19 παρ. 5 του νόμου 1650/1986 σε συνδυασμό με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση του Τοπίου (ν. 3827/2010), 

δ) Η δασική νομοθεσία, στην οποία επίσης αναφέρεσαι, δεν εμπόδισε καθόλου τους δήμους της δυτικής Αθήνας να επεκτείνουν τα σχέδια πόλης τους μέχρι ψηλά στο βουνό, ούτε εμποδίζει διάφορους «διεκδικητές» να ορέγονται νέες επεκτάσεις. Αλήθεια γνωρίζεις πόσες χιλιάδες στρέμματα γύρω από το βουνό, έχουν, από κάποιους «θεσμούς» αποχαρακτηριστεί από δασικές εκτάσεις και βρίσκονται εκτός σχεδίου; Μόνο στην περιοχή πάνω από την Πετρούπολη, όπου και οι γνωστές διεκδικήσεις, είναι κοντά στα 4.000- στρέμματα. Αυτά πως θα προστατευθούν από την δόμηση; ε) Η έκταση που ήταν χαρακτηρισμένη ως καταφύγιο άγριας ζωής γνωρίζεις ότι μειώθηκε το 2001, με παράνομες ενέργειες κάποιων θεσμών, κατά το ήμισυ; Και εδώ να τους αφήναμε να κάνουν την δουλειά τους;

   

 Οι θεσμοί αγαπητέ Κ.Φ. δεν είναι στο απυρόβλητο. Είναι χρονικά και ποιοτικά προσδιορισμένοι, έχουν πολιτικό και κοινωνικό πρόσημο, όπως το ίδιο συμβαίνει και με το νομοθετικό τους έργο και με τις πολιτικές που ασκούν. Επίσης οι θεσμοί δεν μπορούν να τάχουν καλά με όλους.

    Στο τέλος, σ’ ευχαριστώ που διατύπωσες δημόσια τις απόψεις σου, γιατί έτσι μου έδωσες την δυνατότητα να απαντήσω, σε αντίθεση με άλλους «επίδοξους εργολάβους» του βουνού που κινήθηκαν και κινούνται στο παρασκήνιο για να ματαιώσουν την έκδοση προεδρικού διατάγματος περιβαλλοντικής προστασίας του. Ο λογαριασμός όμως, στο τέλος γίνεται.

    Κι επειδή, όπως αντιλαμβάνομαι, σου αρέσει να ενημερώνεσαι για το ισχύον νομικό πλαίσιο, ρίξε και μια ματιά στην Εθνική Στρατηγική για τη Βιοποικιλότητα (ΦΕΚ 2383 Β΄ 2014).  

                                                         Με εκτίμηση

                                                       Τάσος Λύτρας       

-----------

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το επόμενο άρθρο του Τάσου Λύτρα "Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΓΕΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΑΙΓΑΛΕΩ – ΠΟΙΚΙΛΟ & ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ ΡΕΙΤΩΝ" [ΕΔΩ] σε απάντηση της παρέμβασης του Στέλιου Σούλιου με θέμα "Μπορεί ο χωροταξικός σχεδιασμός να προστατέψει τα δασικά οικοσυστήματα;"" [ΕΔΩ]