Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών: Η συγχώνευση, σήμα κινδύνου για το φυσικό περιβάλλον/ Ανακοίνωση περιβαλλοντικών ΜΚΟ

Σε κίνδυνο ενδέχεται να θέσει τις προστατευόμενες περιοχές της χώρας η πρόσφατη ανακοίνωση συγχώνευσης των φορέων διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών από 29 σε 14. Το προτεινόμενο μέτρο δεν φαίνεται να βασίζεται σε συγκεκριμένα κριτήρια, αλλά ούτε και να εξασφαλίζει με βεβαιότητα την πολυπόθητη εξοικονόμηση πόρων για τα κρατικά ταμεία. Η συγκεκριμένη συγχώνευση, αγνοώντας παντελώς την απαραίτητη συμμετοχική διαχείριση και διαβούλευση σε τοπικό επίπεδο, δεν θέτει τις βάσεις για μια ουσιαστική αναβάθμιση του Εθνικού Συστήματος Προστατευόμενων Περιοχών και άρα για μια αποτελεσματικότερη και οικονομικότερη λειτουργία του.
Αυτό υποστηρίζουν με επιστολή τους προς τους αρμόδιους υπουργούς οι περιβαλλοντικές ΜΚΟ: Αρκτούρος, Αρχέλων, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, Εταιρία Προστασίας Πρεσπών, Δίκτυο Μεσόγειος SOS, Καλλιστώ, MOm/Εταιρεία για την Μελέτη και Προστασία της Μεσογειακής Φώκιας και WWF Ελλάς.
Χαρακτηριστικά, οι 10 περιβαλλοντικές οργανώσεις τονίζουν: «Με τις ελάχιστες πληροφορίες που έχουμε στη διάθεση μας δεν προκύπτει ότι το μέτρο συγχώνευσης των φορέων διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών θα εξοικονομήσει πόρους. Αντίθετα, ενδέχεται να δημιουργήσει ένα θεσμικό και λειτουργικό κενό, αποδυναμώνοντας την αναπτυξιακή προοπτική των οικολογικά σημαντικότερων περιοχών της χώρας και αγνοώντας ότι η διαχείριση της φύσης δημιουργεί ευκαιρίες ενίσχυσης του τοπικού εισοδήματος μέσω της αειφορικής αξιοποίησης του φυσικού κεφαλαίου. Εκτιμούμε ότι η απόφαση αυτή όχι μόνο δεν θα φέρει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα αλλά ενέχει και τον σοβαρό κίνδυνο οπισθοχώρησης των περιβαλλοντικών κατακτήσεων που έχει καταφέρει η Ελλάδα με κόπο τα τελευταία χρόνια».
Η επιστολή των 10 οργανώσεων καταλήγει: «Σας καλούμε να αναθεωρήσετε τη συγχώνευση των φορέων διαχείρισης και να προχωρήσετε σε μια ουσιαστική διαβούλευση που θα θέσει τα ζητήματα στην πραγματική τους βάση και θα αξιολογήσει συστηματικά εναλλακτικές προτάσεις με στόχο η θεσμική αναδιοργάνωση να οδηγήσει σε μια αποτελεσματική λειτουργία του Εθνικού Συστήματος Προστατευόμενων Περιοχών».
ΠΗΓΗ WWF HELLAS
Διαβάστε την Επιστολή των Φορέων ΕΔΩ.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου: "Μύ­θος ο «πε­ριο­ρι­σμέ­νος» πυ­ρη­νι­κός κίν­δυ­νος"

"Ο πε­ρισ­σό­τε­ρος κό­σμος δεν κα­τα­νο­εί για­τί η Φου­κου­σί­μα θεω­ρεί­ται σο­βα­ρό­τε­ρο πυ­ρη­νι­κό α­τύ­χη­μα α­πό το Τσερ­νό­μπιλ και εί­ναι νί­κη του πυ­ρη­νι­κού λό­μπι η υ­πο­βάθ­μι­ση του κιν­δύνου σε το­πι­κό πρό­βλη­μα της Ια­πω­νίας"

Ενώ στην Ια­πω­νία συ­νε­χί­ζο­νται με α­μείω­το ρυθ­μό οι γι­γά­ντιες δια­δη­λώ­σεις κα­τά της ε­πα­να­λει­τουρ­γίας του 1ουπυ­ρη­νι­κού σταθ­μού στο OHIκαι α­πό την Αμε­ρι­κή μέ­χρι την Ανταρ­κτι­κή ε­ξα­κο­λου­θούν να με­τρούν στις α­κτές την αύ­ξη­ση της ρα­διε­νέρ­γειας, στην Ελλά­δα (σε α­ντί­θε­ση με τον πα­νι­κό α­πό το Τσερ­νό­μπιλ) πα­ρα­τη­ρεί­ται ε­φη­συ­χα­σμός, την ώ­ρα που η Τουρ­κία εμ­μέ­νει στην κα­τα­σκευή νέων πυρη­νι­κών ερ­γο­στα­σίων στη γει­το­νιά μας. Ο πε­ρισ­σό­τε­ρος κό­σμος δεν κα­τα­νο­εί για­τί η Φου­κου­σί­μα θεω­ρεί­ται σο­βα­ρό­τε­ρο πυ­ρη­νι­κό α­τύ­χη­μα α­πό το Τσερ­νό­μπιλ και εί­ναι νί­κη του πυ­ρη­νι­κού λό­μπι η υπο­βάθ­μι­ση του κιν­δύνου σε το­πι­κό πρό­βλη­μα της Ια­πω­νίας.

Γι’ αυ­τό εί­ναι χρή­σι­μο να γί­νει κα­τα­νο­η­τή η δια­φο­ρά α­νά­με­σα στο Τσερ­νό­μπιλ και τη Φου­κου­σί­μα. Στο Τσερ­νό­μπιλ η έ­κρη­ξη έ­γι­νε προς τα πά­νω ε­κτο­ξεύο­ντας τε­ρά­στιες πο­σό­τη­τες ρα­διε­νέρ­γειας στην α­τμό­σφαι­ρα, οι ο­ποίες αν και έ­κα­νε το γύ­ρο της Γης με­τά τον ε­ντα­φια­σμό του α­ντι­δρα­στή­ρα ο ο­ποίος ε­ξα­κο­λου­θεί να «βρά­ζει»- και την ε­πα­να­κα­τα­σκευή της σαρ­κο­φά­γου, κα­τα­κά­θι­σε κυ­ρίως στην Ευρώπ-, ό­που μέ­χρι σή­με­ρα με­τρά­με αυ­ξη­μέ­να ε­πί­πε­δα ρα­διε­νερ­γών στοι­χείων.
Αντί­θε­τα, στη Φου­κού­σι­μα λό­γω «αν­θρώ­πι­νου λά­θους» -ό­πως εί­πε στο πό­ρι­σμα η ια­πω­νι­κή κυ­βέρνη­ση - τέσ­σε­ρις του­λά­χι­στον πυ­ρη­νι­κοί α­ντι­δρα­στή­ρες «έ­λιω­σα­ν» προς τα κά­τω προ­κα­λώ­ντας τη με­γα­λύ­τε­ρη ρα­διε­νερ­γό ρύ­παν­ση των ω­κε­α­νών και ε­ξα­κο­λου­θούν να βυ­θί­ζο­νται σαν καυ­τή μά­ζα στο υπέ­δα­φος μο­λύνο­ντας υ­πό­γεια ύ­δα­τα ό­που τα συ­να­ντούν, ε­νώ α­πο­δείχ­θη­κε ό­τι και τα 54 πυ­ρη­νι­κά ερ­γο­στά­σια της πε­ριο­χής πα­ρου­σία­σαν προ­βλή­μα­τα α­σφά­λειας, γι’ αυ­τό και πα­ρά τα τε­ρά­στια ενεργεια­κά προ­βλή­μα­τα (το 30 % της ε­νέρ­γειας προ­ερ­χό­ταν α­πό πυ­ρη­νι­κά ερ­γο­στά­σια) στα­δια­κά ό­λα έ­κλει­σαν.

Στο έ­λε­ος της ρα­διε­νέρ­γειας οι Ιά­πω­νες

Σή­με­ρα 6.770.000 άν­θρω­ποι πα­ρα­μέ­νουν σε υ­ψη­λά μο­λυ­σμέ­νες πε­ριο­χές 870 τχμ πέ­ραν της ζώ­νης εκ­κέ­νω­σης και ε­κτί­θε­νται σε υ­ψη­λή ρα­διε­νέρ­γεια μέ­χρι και 200 φο­ρές πά­νω του φυ­σιο­λο­γι­κού κα­τά το πρώ­το έ­τος της κα­τα­στρο­φής.
Εν τού­τοις η με­γα­λύ­τε­ρη α­πει­λή εί­ναι η συ­νε­χι­ζό­με­νη ε­σω­τε­ρι­κή έκ­θε­ση σε τρο­φή και νε­ρό ή η ει­σπνοή ρα­διε­νερ­γών ι­σο­τό­πων. Η μό­λυν­ση α­νι­χνεύε­ται σε κά­θε εί­δος φρού­τα και λα­χα­νι­κά, σε κρέ­ας, ψά­ρι, θα­λασ­σι­νά, ρύ­ζι, τσάι και νε­ρό α­κό­μη και μέ­σα στο Τό­κυο. Ας ση­μειω­θεί ό­τι η κα­τα­νά­λω­ση μό­νο 500 γραμ μο­λυ­σμέ­νων λα­χα­νι­κών προ­κα­λούν ε­σω­τε­ρι­κή έκ­θε­ση 100 φο­ρές με­γα­λύ­τε­ρη α­πό την ε­τή­σια ε­πι­τρε­πό­με­νη δό­ση και 200 φο­ρές με­γα­λύ­τε­ρη για τα παι­διά.
Τα παι­διά α­πει­λούνται πε­ρισ­σό­τε­ρο ε­πει­δή έ­χουν με­γα­λύ­τε­ρη ρα­διο­ευαι­σθη­σία και τα σώ­μα­τά τους ε­κτί­θε­νται πε­ρισ­σό­τε­ρο σε με­γα­λύ­τε­ρη δό­ση. Η α­πό­φα­ση να αυ­ξη­θούν τα ε­πι­τρε­πό­με­να ό­ρια α­πό το 1 στα 20 mSv/ έ­τος αυ­ξά­νει την έκ­θε­ση των παι­διών, ε­νώ το ό­τι δεν εί­χαν δια­νε­μη­θεί τα­μπλέ­τες ιω­δίου, αυ­ξά­νει τον κίν­δυ­νο καρ­κί­νου θυ­ρε­ο­ει­δούς λό­γω της έκ­θε­σης σε Ι-131.
Αν και στο Τσερ­νό­μπιλ κα­τη­γο­ρή­θη­κε η «σο­βιε­τι­κή» ο­πι­σθο­δρο­μι­κή τε­χνο­λο­γία για την ελ­λι­πή α­σφά­λεια, στη Φου­κου­σί­μα η α­με­ρι­κα­νι­κή τε­χνο­λο­γία και η ια­πω­νι­κή συ­νέ­πεια στην τή­ρη­ση κα­νό­νων, απο­δείχ­θη­καν εξ ί­σου α­νε­παρ­κείς, ε­νώ η στά­ση της ια­πω­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης α­πο­δείχ­θη­κε το ί­διο α­νεύ­θυ­νη και υ­πο­κρι­τι­κή. Με­τά το Τσερ­νό­μπιλ εί­δα­με α­ξιω­μα­τού­χους στην Ευ­ρώ­πη να τρώ­νε oncameraφρέ­σκιες φρά­ου­λες και με­τά τη Φου­κου­σί­μα στην Ια­πω­νία σού­σι για ν’ α­πο­δεί­ξουν τη δή­θεν α­νυ­παρ­ξία ρύ­παν­σης στα τρό­φι­μα, ε­νώ και στις δυο φο­ρές έ­γι­νε αύ­ξη­ση των ε­πι­τρε­πό­με­νων ο­ρίων ρα­διε­νέρ­γειας -α­κό­μη και δε­κα­πλα­σια­σμός!- για τις αυ­λές των παι­δι­κών σταθ­μών για να περιοριοστούν οι λαϊκές α­ντι­δρά­σεις.

Πλα­νη­τι­κές οι ε­πι­πτώ­σεις της Φου­κου­σί­μα

Εί­ναι πο­λύ νω­ρίς να ε­κτι­μη­θούν οι ε­πι­πτώ­σεις αυ­τού του πυ­ρη­νι­κού δυ­στυ­χή­μα­τος, σε ο­λό­κλη­ρο στον πλα­νή­τη και ό­χι μό­νο στην Ια­πω­νία. Θα χρεια­στεί να γί­νουν με­γά­λες α­νε­ξάρ­τη­τες επιδημιολογικές με­λέ­τες. Εί­ναι ση­μα­ντι­κό να γί­νουν α­πό α­νε­ξάρ­τη­τους ε­ρευ­νη­τές και ό­χι μέ­σω των TEPCO, JAEA, IAEAκαι συ­να­φών ορ­γα­νι­σμών. Οι συ­νε­χι­ζό­με­νοι ι­σχυ­ρι­σμοί των ε­πι­στη­μό­νων, που συν­δέ­ο­νται με την πυ­ρη­νι­κή βιο­μη­χα­νία ό­τι δεν α­να­μέ­νο­νται ε­πι­πτώ­σεις στην υ­γεία εί­ναι α­ντε­πι­στη­μο­νι­κοί και α­νή­θι­κοι.
Δεν υ­πάρ­χει α­σφά­λεια στα πυ­ρη­νι­κά. Από την ε­ξό­ρυ­ξη του ου­ρα­νίου, τις πυ­ρη­νι­κές δο­κι­μές, τις βόμ­βες, τα α­τυ­χή­μα­τα, τα ρα­διε­νερ­γά α­πό­βλη­τα και τα ό­πλα α­πε­μπλου­τι­σμέ­νου ου­ρα­νίου ό­λος ο ε­πι­κίν­δυ­νος κύ­κλος των πυ­ρη­νι­κών ό­πλων και ερ­γο­στα­σίων σε αμ­φί­δρο­μη σχέ­ση στραγ­γα­λί­ζει την υ­γεία του πλα­νή­τη μας.
Η πυ­ρη­νι­κή ε­νέρ­γεια δεν εί­ναι ού­τε πρά­σι­νη ού­τε φθη­νή ού­τε α­σφα­λής. Και­ρός πια να α­παι­τή­σου­με τώ­ρα τον τερ­μα­τι­σμό αυ­τού του πα­ρα­λο­γι­σμού. Αρκεί να α­ντι­στα­θού­με ό­λοι στα ορ­γα­νω­μέ­να συμφέρο­ντα, που προω­θούν και ε­ξα­κο­λου­θούν να στη­ρί­ζουν την πυ­ρη­νι­κή τε­χνο­λο­γία. Ει­δι­κά για τη γει­το­νιά μας α­παι­τού­με α­πό την ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση -μέ­σω των υ­παρ­χό­ντων θε­σμών της ΕΕ- να απαι­τή­σει το στα­μά­τη­μα κα­τα­σκευής κά­θε πυ­ρη­νι­κού ερ­γο­στα­σίου ει­δι­κά στις σει­σμό­πλη­κτες περιοχές του Ακού­γιου και της Σι­νώ­πης τώ­ρα.

Μα­ρία Αρβα­νί­τη Σω­τη­ρο­πού­λου
ΠΗΓΗ: ΕΠΟΧΗ

Σάκης Κουρουζίδης: Το «δωρεάν» στη φύση μας τελείωσε, άλλωστε ποτέ δεν υπήρχε! - (ή λόγος περί «εμπρησμών» στα δάση)

[Εκκένωση των Παπαδιανών στα Χανιά προχώρησαν οι αρχές ΕΔΩ]

 του Σάκη Κουρουζίδη

Φέτος και παρά τις ζέστες, άργησαν κάπως οι μεγάλες πυρκαγιές στα δάση. Βέβαια, οι συνέπειες των υψηλών θερμοκρασιών θα φανούν αργότερα και θα «διευκολύνουν» την ανάφλεξη της ξερής μάζας που δημιούργησαν.
Γιατί, όμως, καίγονται τα δάση; Οι αιτίες είναι πολλές: γεωργικές δραστηριότητες, ταξιδιώτες/εκδρομείς, κακόβουλες πράξεις (εμπρησμοί), χωματερές, αυταναφλέξεις, στρατιωτικές δραστηριότητες, κυνήγι, άλλες αιτίες που υποδηλώνουν αμέλεια, δίκτυα ΔΕΗ κλπ. Ένα μεγάλο μέρος των πυρκαγιών, μένουν ανεξιχνίαστες ως προς τα ακριβή αίτια που τις προκάλεσαν. Ειδικά στην Ελλάδα, η «αιτία» αυτή είναι η …μεγαλύτερη!
Η σαιζόν όμως, ξεκίνησε όπως πάντα. Όποιος, από μια πυρόπληκτη περιοχή, βλέπει μπροστά του έναν δημοσιογράφο, μια κάμερα, σπεύδει να καταγγείλει τον «σίγουρο εμπρησμό». Όλες οι ανταποκρίσεις από τις περιοχές των πυρκαγιών θέτουν απαραιτήτως το ερώτημα: υπάρχει υποψία εμπρησμού; Αν δεν το πει αυθορμήτως, λοιπόν, κάποιος κάτοικος ή «αρμόδιος», το θέτει πάντα ο ερωτών δημοσιογράφος. Και η απάντηση είναι σχεδόν πάντα η ίδια: «υπάρχουν ενδείξεις εμπρησμού»! Και καλά ένας πυρόπληκτος, μέσα στον πανικό και την απόγνωσή του, εύκολα μπορεί να παρασυρθεί σε εν θερμώ εκτιμήσεις που εκτονώνουν καλύτερα την οργή του για το κακό που τον βρήκε. Αλλά πολιτικοί, τοπικοί άρχοντες, πυροσβέστες, αστυνομικοί και λοιποί "υπεύθυνοι", πώς γίνεται να βλέπουν παντού και μόνον αδίστακτους εμπρηστές;
Και ποιες είναι οι ...συνήθεις ενδείξεις; Πολλές εστίες ταυτόχρονα, περίεργες αναζωπυρώσεις, υπολείμματα εμπρηστικού μηχανισμού ή κάποιο γκαζάκι στο δάσος, «ύποπτα μηχανάκια στην περιοχή» κλπ.

«Ενδείξεις εμπρησμού»!
Οι εμπρησμοί, μέχρι πριν λίγο καιρό, αποδίδονταν κατά κανόνα σε οικοπεδοφάγους και δευτερευόντως σε βοσκούς ή σε κάποιους με ψυχολογικά προβλήματα.
Οι θεωρίες, όμως, για οικοπεδοφάγους εμπρηστές έχουν βάση. Άλλο, βέβαια, υπαρκτό κίνητρο εμπρησμού και άλλο «οργανωμένο σχέδιο». Σχέδιο σημαίνει ότι ο οικοπεδοφάγος της Αχαΐας, πχ., ψάχνει και βρίσκει τον οικοπεδοφάγο της Κερατέας και της Χαλκιδικής και «οργανώνονται» για να βάλουν τις φωτιές βάσει ενός «σχεδίου». Αδυνατώ να εντοπίσω οποιοδήποτε λόγο, κίνητρο ή ανάγκη για έναν τέτοιο συντονισμό μεμονωμένων οικοπεδοφάγων. Ο καθένας από αυτούς που επιθυμεί την αλλαγή χρήσης, με τη μέθοδο του εμπρησμού, μιας δασικής έκτασης που κατέχει, σε τίποτα δεν θα ωφεληθεί ο ίδιος αν την ίδια ώρα το πετύχει και κάποιος άλλος οικοπεδοφάγος σε μια άλλη περιοχή της χώρας. Ούτε το εγχείρημά του γίνεται πιο αποτελεσματικό από ένα τέτοιο «σχέδιο». Άρα, έχει κάθε λόγο, να μην μάθει κανείς άλλος το προσωπικό του εγχείρημα, γιατί, χωρίς να ωφελείται σε κάτι, διακινδυνεύει περισσότερο αν στο «σχέδιο» εμπλακούν πολλοί.
Έτσι κι αλλιώς, η «τεχνογνωσία» που απαιτείται για τον εμπρησμό είναι τόσο απλή και διαδεδομένη, που ούτε από εκεί θα είχε όφελος. Όλοι ξέρουν ότι οι πιο ζεστές μέρες του καλοκαιριού, και δη του καύσωνα, είναι οι πιο πρόσφορες για το εγχείρημά τους, ότι πρέπει να προσέξουν την κατεύθυνση του αέρα για να επιλέξουν το σωστό σημείο που θα βάλουν τη φωτιά, για να κάψουν το δικό τους κομμάτι και όχι του γείτονα, ότι το απόγευμα προσφέρεται για πολλούς λόγους ως κατάλληλη ώρα γιατί είναι πιο ζεστή η «μάζα» που θα καεί και γιατί ακολουθεί η νύχτα που δυσκολεύει την κατάσβεση.
Ως προς τα σύνεργα τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Αρκεί ένα στουπί περιλουσμένο με βενζίνη να τοποθετηθεί σε κατάλληλο μέρος την κατάλληλη ώρα. Οι εκρηκτικοί μηχανισμοί, που κάποιοι υποτίθεται ότι βρίσκουν μέσα στα καμένα και τους παρουσιάζουν ως τεκμήρια εμπρησμού, ως «φιλοσοφία» στερούνται κάθε λογικής. Οι εμπρηστικοί μηχανισμοί είναι κατάλληλοι να ανατινάζουν κτίρια, να σκοτώνουν ανθρώπους, να καίνε αυτοκίνητα και όχι να προκαλούν μια απλή φωτιά σε δάσος. Για το σκοπό αυτό αρκεί ένα στουπί ή μια φανέλα που την βουτάς σε ένα εύφλεκτο υγρό, δεν χρειάζεται μπουλντόζα για να γκρεμίσεις ένα παιδικό πύργο στην άμμο! Εξάλλου, ο μηχανισμός αφήνει ίχνη ενώ το στουπί, όχι! (όποιος λέει ότι βρήκε στουπί μετά τη φωτιά, ως τεκμήριο εμπρησμού, να το εκθέσει σε μουσείο γιατί θα είναι σπάνιας αξίας αντικείμενο που επιβίωσε μετά από μια πυρκαγιά, ενώ θα έπρεπε να είναι το πρώτο που θα καεί και να μην αφήσει ούτε κλωστούλα άκαυτη).
Ως απόδειξη οργανωμένου σχεδίου πολύ συχνά εμφανίζονται οι πολλές ταυτόχρονες εστίες που κάποιοι συμπολίτες μας έχουν το μεγάλο προνόμιο να αντιλαμβάνονται, γιατί έχουν τη σπάνια τύχη –πάντα κάποιος, σε κάθε φωτιά- να βρίσκονται σε ένα σημείο με πανοραμική θέα από όπου μπορούν να αντιλαμβάνονται τις «ταυτόχρονες εστίες». Μια φωτιά, όμως, η ίδια φωτιά, μεταδίδεται με πολλούς τρόπους. Ανάλογα με τους ανέμους, την κλίση του εδάφους, το είδος της βλάστησης και άλλους παράγοντες, είναι δυνατόν να πεταχτεί ακόμη και 500 μέτρα απόσταση και από μη γνωρίζοντες να θεωρηθεί ως νέα εστία, ανεξάρτητη από την άλλη, που …δεν μπορεί παρά να την έβαλε εμπρηστής. Επίσης, μια φωτιά, ως γνωστόν, μπορεί να καίει και να μεταδίδεται μόνον στην επιφάνεια του εδάφους, εφόσον υπάρχει «μάζα» να καεί και εφόσον δεν υπάρχουν χαμηλά κλαδιά από τα δέντρα για να αρπάξουν και να κάψουν ολόκληρο το δέντρο (ο κορμός ενός μεγάλου δέντρου, βέβαια, δεν αρπάζει εύκολα από μια έρπουσα φωτιά). Όταν, μετά από 100, 300, 500 μέτρα βρεθούν χαμηλά κλαδιά και αρπάξει φωτιά ολόκληρο το δέντρο, από μακριά κάποιος που δεν ξέρει, πάλι μπορεί να το θεωρήσει ως νέα εστία και τεκμήριο «σχεδίου εμπρηστών».
Οι αναζωπυρώσεις, πολύ συχνά, αποτελούν, αφελώς, τεκμήριο νέου χτυπήματος των εμπρηστών (η πρόβλεψη για παραμονή σε επιφυλακή για 24 ώρες μετά το σβήσιμο μια πυρκαγιάς, αυτό ακριβώς υπονοεί, τον κίνδυνο, μια εστία που δεν φαίνεται, να φουντώσει μετά από πολλές ώρες χωρίς την βοήθεια εμπρηστών).
Οι φωτοβολίδες, πάλι, ως εργαλείο εμπρησμού είναι εντελώς επιπόλαια επινόηση, γιατί κάποιος επίδοξος εμπρηστής, ενώ μπορεί να βάλει φωτιά με ένα στουπί και να απομακρυνθεί αθόρυβα, πετάει μια φωτοβολίδα και είναι σαν φωνάζει σε παρατυχόντες περαστικούς ότι, προσέξετε, κάτι γίνεται εδώ, κάποιος βάζει φωτιά. Είναι πιο λογικοί, νομίζω, οι εμπρηστές!
Παρεμφερές σενάριο με τους εμπρηστικούς μηχανισμούς και τις φωτοβολίδες, είναι αυτό με τα ανευρεθέντα στον τόπο του εγκλήματος γκαζάκια, ενός ...σπάνιου για την ελληνική ύπαιθρο αντικειμένου, όπου, ως γνωστόν, μόνο παλιά στρώματα, κουζίνες, πλυντήρια, μπουκάλια και αποτσίγαρα μπορεί να βρει κανείς και ποτέ γκαζάκια! Αν κάποιος έκανε μια μονάδα ανακύκλωσης με γκαζάκια που είναι πεταμένα στα δάση και τους αγρούς, θα έκανε την καλή του.
Αυτό πάλι το εύρημα με κάποιους τύπους με μηχανάκια που κινούνταν «ύποπτα»(!!!), τι αλήθεια να σημαίνει; Τα μηχανάκια στην ελληνική ύπαιθρο –και στις πόλεις- είναι τόσο πολλά που αν κάθε φορά που βλέπαμε μηχανάκι να κινείται σε αγροτικό ή δασικό δρόμο καλούσαμε την αστυνομία ή την πυροσβεστική (για να μην πω την αντιτρομοκρατική) θα παραλύαμε το σύστημα εντελώς! Το ότι κινούνταν «ύποπτα» στην περιοχή, ας το αφήσουμε ασχολίαστο.
Η Κύπρος η οποία διαθέτει ακριβή στοιχεία για τα αίτια των πυρκαγιών, στην επίσημη ιστοσελίδα του υπ. Περιβάλλοντος, αναφέρει: οι δασικές πυρκαγιές οφείλονται σε γεωργικές δραστηριότητες κατά 20%, σε ταξιδιώτες/εκδρομείς 15%, σε κακόβουλες πράξεις (εμπρησμοί!) 11%, σε στρατιωτικές δραστηριότητες 5%, στο κυνήγι 2% κλπ. –και πολλές ανεξιχνίαστες, φυσικά.
Εμπρησμοί, βέβαια, γίνονται, αλλά σε ποιο ποσοστό μπορούν να φτάσουν; Η έλλειψη επίσημων στατιστικών για τα αίτια των δασικών πυρκαγιών, δεν σημαίνει ότι απουσιάζει εντελώς κάποια εικόνα γι’ αυτά. Ο καθηγητής του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, Φωκίων Βοσνιάκος, σε μια παλιότερη μελέτη του, θεωρεί ότι «το 52% των πυρκαγιών προκαλούνται από αυταναφλέξεις, δηλαδή, από συγκέντρωση και αντανάκλαση ηλιακών ακτίνων από σπασμένα γυαλιά και κονσέρβες (και από αυτές το 27% σε αυταναφλέξεις από ανεξέλεγκτες χωματερές). Είναι δύσκολο ν’ αποδείξεις ότι μια φωτιά προκλήθηκε από εμπρησμό, γιατί σπανίως υπάρχουν ακριβή στοιχεία που να μαρτυρούν κάτι τέτοιο. Να φανταστείτε ότι εξακριβωμένους από πρόθεση εμπρησμούς συναντάμε σε ένα ποσοστό μεγέθους 1,5 με 2%», λέει ο κ. Φ.Β.


Παραδοσιακές απειλές για τα δάση

Από πού μας προέκυψαν, λοιπόν, τόσοι εμπρηστές;
Οι καταγγελίες περί εμπρησμών, περιαστικών κυρίως δασών, άρχισαν να ακούγονται όταν η δεύτερη –παραθεριστική- κατοικία έψαχνε χώρο να απλωθεί. Οργανωμένα σχέδια για την οικιστική ανάπτυξη, πρακτικά δεν υπήρχαν. Αυτό άφησε χώρο για την ανάπτυξη πολλών και ευφάνταστων μεθοδεύσεων για την κατάληψη περιοχών «εκτός σχεδίου». Οι κυρίαρχες μεθοδεύσεις κινούνταν με 2-3 βασικά σενάρια.

ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ - ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ: Να σταματήσει η Ελλάδα να χρηματοδοτεί την Ευρωπαϊκή Ατομική Ενέργεια EURATOM – H χρηματοδότηση της EURATOM σε συνθήκες οικονομικής δυσπραγίας είναι πρόκληση

Υπογράφουμε ΕΔΩ

Το Ελληνικό Δίκτυο ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ/ Friends of Nature Greece συμμετέχει στην εκστρατεία εναντίον της Ευρωπαϊκής  Ατομικής Ενέργειας EURATOM

http://antieuratom.blogspot.gr  http://naturefriends-gr.blogspot.gr

Προς:

1.       Την Ελληνική κυβέρνηση και τα αρμόδια υπουργεία και οργανισμούς

2.       Τα Κόμματα, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Σωματεία Εργαζομένων, ΤΕΕ

3.       ΑΕΙ,ΤΕΙ, Ινστιτούτα, Ερευνητικά Ιδρύματα

4.       ΜΚΟ, Περιβαλλοντικές – Οικολογικές Οργανώσεις, Κινήματα και Πρωτοβουλίες Πολιτών

ΨΗΦΙΣΜΑ

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

ü  Να σταματήσει η Ελλάδα να χρηματοδοτεί την Ευρωπαϊκή Ατομική Ενέργεια EURATOM – H χρηματοδότηση της EURATOM σε συνθήκες οικονομικής δυσπραγίας είναι πρόκληση

ü  Την αποχώρηση της Ελλάδας από τη συνθήκη Euratom

ü  Να διαλυθεί η Euratom  

Για μια Ευρώπη χωρίς πυρηνική ενέργεια

Για μια Ελλάδα χωρίς άχρηστες οικονομικές επιβαρύνσεις

Για ένα ασφαλές Αιγαίο Πέλαγος σε μια Ειρηνική Μεσόγειο

Η Ελλάδα δεν διαθέτει εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας. Κάποιες κινήσεις  για την κατασκευή που είχαν γίνει τη δεκαετία του ’70 στην περιοχή της Καρυστίας ευτυχώς δεν προχώρησαν. Ωστόσο η χώρα μας, παρά το γεγονός ότι δεν έχει εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας, συμμετέχει μαζί με άλλες 13 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης  στην EURATOM,  την οποία  χρηματοδοτεί ετησίως  και μάλιστα σε συνθήκες έντονης οικονομικής κρίσης, όταν το κοινωνικό κράτος (Δημόσια Υγεία και Εκπαίδευση, Προστασία Ανέργων κ.ά. ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων) καταρρέει.

Ποιος είναι ο στόχος  της συνθήκης EURATOM (άρθρο 1):  «Καθήκον  της Κοινότητας Ατομικής Ενέργειας είναι να συμβάλει στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου των Κρατών Μελών και στην ανάπτυξη των σχέσεων με τις άλλες χώρες, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την ταχεία ίδρυση και ανάπτυξη των πυρηνικών βιομηχανιών.»

To Ελληνικό Δίκτυο Φίλοι της Φύσης που συμμετέχει στην Ευρωπαϊκή εκστρατεία των FRIENDS OF NATURE, καθώς και οι φορείς και οι πολίτες που συμμετέχουμε και την στηρίζουμε με τις υπογραφές μας και με άλλους τρόπους δράσης απαιτούμε:

·         Την κατάργηση της συνθήκης EURATOM το συντομότερο δυνατόν,

·         Ή αλλιώς την αυτόνομη έξοδο της Ελλάδας και άλλων μεμονωμένων Κρατών Μελών της Ε.Ε. από τη EURATOM.

·         Την άμεση διακοπή της Ελληνικής  χρηματοδότησης προς την EURATOM

Η Ελλάδα δεν έχει κανέναν λόγο να συμμετέχει στην αντιδημοκρατική και ανεξέλεγκτη EURATOM η οποία θεωρεί ότι δεν δεσμεύεται με την εφαρμογή της σύμβασης του Aarhus, με την οποία διασφαλίζεται η πρόσβαση σε πληροφορίες, η συμμετοχή του κοινού στην λήψη αποφάσεων, η προσφυγή στη δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα.

Σε μια εποχή που η χρήση της ατομικής ενέργειας μειώνεται σε ολόκληρο τον κόσμο, ιδιαίτερα μετά το  πρόσφατο «ατύχημα» της Φουκουσίμα, αλλά και με την ιδιαίτερη απειλή που αντιμετωπίζει η χώρα μας από την κατασκευή των πυρηνικών εργοστασίων στη Σινώπη και στο Ακούγιου της Τουρκίας, θεωρούμε ότι το αίτημα για τη διάλυση των EURATOM ή την αυτόνομη έξοδο της Ελλάδας είναι ρεαλιστική και απαραίτητη πολιτική ενέργεια, για οικονομικούς, οικολογικούς και γεωπολιτικούς λόγους.

Καλούμε τους φορείς, τα ινστιτούτα, τα Πανεπιστήμια της χώρας,  το Φιλειρηνικό κίνημα, τις Πρωτοβουλίες Πολιτών, τις ΜΚΟ που έχουν δώσει μακρόχρονους αγώνες ενάντια στην Πυρηνική Ενέργεια και τα Πυρηνικά Όπλα και για την προστασία του περιβάλλοντος, να συνυπογράψουν το Ψήφισμα για την άμεση  διακοπή της χρηματοδότησης και την αυτόνομη έξοδο της Ελλάδας από τη EURATOM με προοπτική τη διάλυσή της.

Ιδιαίτερα καλούμε τα ευπαθή κοινωνικά στρώματα που πλήττονται από την ανεργία, την ανασφάλεια και την αποσάθρωση του κοινωνικού κράτους να στηρίξουν με την συμμετοχή τους την εκστρατεία των Φίλων της Φύσης (Friends of Nature).

Απαιτούμε από την κυβέρνηση, τα κόμματα, την τοπική αυτοδιοίκηση, τους συνδικαλιστικούς φορείς να υιοθετήσουν το ψήφισμα και να πάρουν σαφή πολιτική θέση.

Το Ελληνικό Δίκτυο ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ συμμετέχει στην εκστρατεία που έχει ήδη ξεκινήσει από τη Διεθνή Περιβαλλοντική Οργάνωση FRIENDS OF NATURE και που στηρίζεται από σοβαρούς διεθνείς φορείς http://www.nfi.at/index.php?option=com_content&task=view&id=455&Itemid=31

(Παράλληλα σας προτείνουμε να υπογράψετε και το Ευρωπαϊκό Ψήφισμα http://www.my-voice.eu)

 ΤΟ ΑΓΓΛΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Επαναπλημμυρισμός της πρώην λίμνης Μουριάς στο Νομό Ηλείας/ Παρασκευή 14 Ιουλίου 2012 θα γίνει εκδήλωση στον Πύργο

Η ανασύσταση και ο επαναπλλημμυρισμός της πρώην λίμνης Μουρίας θα είναι το αντικείμενο εκδήλωσης που θα γίνει την Παρασκευή στο  συνεδριακό κέντρο της Περιφερειακής Ενότητας Ηλείας στον Πύργο.

Στην εκδήλωση που θα αρχίσει στις 19:00 το απόγευμα θα μιλήσουν για:

1) Ανασύσταση Αποξηραμένης Λίμνης Μουριάς : Ομιλητής Παναγιώτης Γιαννόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Εργαστήριο Τεχνολογίας του Περιβάλλοντος, Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πατρών.
2) Το Πρόγραμμα ΠΕΝΕΔ 2003: "Ο Επαναπλημμυρισμός της Πρώην Λίμνης Μουριάς" :  Ομιλητής Κίμων Χρηστάνης, Καθηγητής, Τμήμα Γεωλογίας, Πανεπιστήμιο Πατρών.
3) Δυνατότητες Επανάκαμψης των Οικοσυστημάτων με την Ανασύσταση της Λίμνης Μουριάς: Ομιλητής Γεώργιος Δημητρέλλος, Δρ. Βιολογίας, Πανεπιστήμιο Πατρών.
4) Αναπτυξιακές Προοπτικές από την Ανασύσταση της Λίμνης Μουριάς: Ομιλήτρια Μαριάνθη Ποδηματά, MSc. Περιβαλλοντολόγος, Υποψήφια Δρ., Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πατρών.

Σε ανακοίνωση της Π.Ε Ηλείας και του Δήμου Πύργου που διοργανώνουην την ημερίδα αναφέρονται τα  εξής:
«Σε όλους εμάς που τη θυμόμαστε την  λίμνη Μουριάς, μας ανακαλεί μνήμες από το παρελθόν ενός εξαιρετικά σπουδαίου βιότοπου, με απέραντη ομορφιά, έναν οικολογικό παράδεισο, που έδινε πραγματικά ζωή στη ζωή της ευρύτερης περιοχής.
Σήμερα η αποξηραμένη περιοχή χρησιμοποιείται για καλλιέργεια, βόσκηση και – δυστυχώς – για ανεξέλεγκτη ρίψη οικοδομικών μπαζών και σκουπιδιών, με αποτέλεσμα το  τελευταίο να συμβάλλει στην οπτική αλλοίωση και αισθητική υποβάθμιση του τοπίου, ενώ επίσης εγκυμονεί πολλούς περιβαλλοντικούς κινδύνους.
Την μετατροπή της αποξηραμένης λίμνης, εκ νέου σε νέα λίμνη με τον επαναπλημμυρισμό της, την  εννοούμε , στη βάση της αειφόρου ανάπτυξης, που θα βασίζεται στην  «εκμετάλλευση» όλων των δυνατοτήτων που μας δίνει μια λίμνη.
Η νέα λίμνη Μουριάς μπορεί να ξαναγίνει ένα οικολογικός παράδεισος, ένα οικοσύστημα πλήρως προστατευμένο από όλους μας, καταφύγιο όλων των μορφών ζωής που αναπτύσσονται σε αντίστοιχες λίμνες».

ileiapost.gr

Τα πλαστικά που πετάμε... καταλήγουν στα στόμα και στα στομάχια των πτερωτών. Είναι και αυτό μια "κατάκτηση" του ανθρώπου του 21ου αιώνα

[Δημιουργία/ Γραφιστικό του ΑΙΓΙΑΛΟΥ - τον ευχαριστούμε για μια ακόμα φορά]

pteroplastictyl

Η ιδέα της εκστρατείας των Φίλων της Φύσης/ Friends of Nature Greexe ενάντια στα πλαστικά προήλθε από το ντοκιμαντέρ MIDWAY του Chris Jordan

Δείτε το trailer ΕΔΩ