2 February: World Wetlands Day/ Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων/ Παρεμβάσεις των Φίλων της Φύσης στη Λίμνη Κουμουνδούρου και στην Κατερίνη

 

Το Ελληνικό Δίκτυο ΦΙΛΟΙ της ΦΥΣΗΣ για την Οικολογία, την Κοινωνία και τον Πολιτισμό εξέδωσε ανακοίνωση για την Παγκόσμια Ημέρα των Υγροτόπων ΕΔΩ. 

Τα μέλη του Ελληνικού Δικτύου ΦτΦ  "ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙ.Σ" και "ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ - ΠΙΕΡΙΑ 2008"  συμμετέχουν ή συνδιοργανώνουν εκδηλώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα των Υγροτόπων α) στη Λίμνη Κουμουνδούρου ΕΔΩ  β) στο Συνεδριακό Κέντρο Κατερίνης ΕΔΩ

ΦΙΛΟΙ της ΦΥΣΗΣ: Ανακοίνωση - Παρέμβαση για την Παγκόσμια Ημέρα των Υγροτόπων/ 2 Φεβρουαρίου - Παρέμβαση στη Λίμνη Κουμουνδούρου

Αρ.Πρωτ. 8 - 28/1/2013

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

2 Φεβρουαρίου 2013: Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων

  

• Ας φροντίσουμε τα ποτάμια, τις λίμνες, τις πηγές    
• Η  ζωή ξεκίνησε μέσα από το νερό – χωρίς αυτό δεν υπάρχει ζωή  
• Ας αναδείξουμε την πλούσια χλωρίδα,  πανίδα  και το Ελληνικό τοπίο
• Ας  διεκδικήσουμε τον επαναπλημμυρισμό αποξηραμένων Λιμνών και άλλων υγροτόπων
•  Ας μην επιτρέψουμε εκτροπές και φραγματοποίηση ποταμών, τη ρύπανση των υγροτόπων

Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα των Υγροτόπων βρίσκει τη χώρα μας σε μια οξυμένη πολιτική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση. Τα μεγάλα προβλήματα που συνδέονται με τη δημόσια υγεία, την ανεργία, την ποιότητα της εκπαίδευσης, την ύφεση της οικονομίας δημιουργούν ένα κλίμα απαξίωσης της Ελληνικής φύσης, της προστασίας και ανάδειξης της χλωρίδας και της πανίδας.

Συχνά προβάλλεται το ψευτοδίλημμα «Ανάπτυξη ή Προστασία της Ελληνικής Φύσης» για να προωθηθούν αντιπεριβαλλοντικές ρυθμίσεις   που διευκολύνουν επιχειρηματικές δραστηριότητες, επεκτάσεις πόλεων, τον τουριστικό γιγαντισμό. Η Ελληνική Φύση με την πλούσια χλωρίδα και πανίδα που διαθέτει, τη μοναδική ομορφιά του  τοπίου και της θέας που προσφέρει, τα ιστορικά μνημεία που αρμονικά και με σεβασμό στο περιβάλλον έχουμε κληρονομήσει από τους προγόνους μας, αν προστατευτούν και αναδειχθούν με σεβασμό και υπευθυνότητα, μπορούν να συμβάλλουν στην προβολή της χώρας μας και την προσέλκυση τουριστών, ερευνητών και άλλων κατηγοριών με ειδικά ενδιαφέροντα.

Ειδικά οι υγρότοποι της Ελλάδας επιβαρύνονται με μπάζα και σκουπίδια, με φυτοφάρμακα και λύματα,  με την μείωση των εκτάσεών τους για να καλλιεργηθούν ή για να κτιστούν (π.χ. Βουρκάρι Μεγάρων), με τη ρύπανση των νερών (π.χ. Λίμνη Κουμουνδούρου, Ασωπός), με τη φραγματοποίηση ποταμών (Άραχθος, Αχελώος), με την αποξήρανση ελών,  κ.λπ. Οι επιβαρύνσεις των υγροτόπων θέτουν σε κίνδυνο τη χλωρίδα και την πανίδα της χώρας μας και απειλούν με εξαφάνιση πολλά ενδημικά είδη. Μέγα έγκλημα αποτελεί η πρόσφατη απόφαση του ΥΠΕΚΑ και του Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου Αμβρακικού να επιστρέψει το κυνήγι στον ευαίσθητο υγρότοπο που ενδημεί το σπάνιο και απειλούμενο είδος «Βαλτόπαπια».

Οι μικροί και μεγάλοι υγρότοποι συμβάλλουν στο να διατηρηθούν οι θερμοκρασίες ήπιες στις παράκτιες περιοχές, ρυθμίζουν την περιεκτικότητα της ατμόσφαιρας σε διοξείδιο του άνθρακος, εξασφαλίζουν με τα αβαθή νερά τις ιδανικές συνθήκες (καλαμιώνες, υδροχαρή βλάστηση κ.λπ) για να φωλιάσουν και να αναπαραχθούν δεκάδες χιλιάδες πουλιά,  ορισμένα εκ των οποίων είναι σπάνια και απειλούμενα.

Στη χώρα μας έχουν χαρακτηριστεί ως υγρότοποι με βάση τη συνθήκη Ramsar έντεκα Προστατευόμενες Περιοχές, αλλά και αυτές δέχονται πιέσεις, σε μεγαλύτερο ή σε μικρότερο βαθμό. Ωστόσο το οικολογικό κίνημα, οι περιβαλλοντικές και φυσιολατρικές οργανώσεις, οι κάτοικοι των περιοχών που βρίσκονται κοντά ή μέσα στη φύση οφείλουν να «ανακαλύψουν» και άλλους υγροτόπους, μικρότερης ίσως έκτασης από εκείνες που προστατεύονται σήμερα με τη συνθήκη Ramsar, αλλά με μεγάλη αξία όταν «φιλοξενούν» σπάνια και απειλούμενα είδη χλωρίδας και πανίδας. Ιδιαίτερη φροντίδα απαιτείται για τους μικρούς υγροτόπους των νησιών καθώς και των βραχονησίδων που αποτελούν «καταφύγιο» και χώρους ξεκούρασης και αναπαραγωγής των μεταναστευτικών πουλιών. Παράλληλα οφείλουμε να επουλώσουμε τις πληγές που ανοίχτηκαν στη Φύση με την αποξήρανση ελών (π.χ. Ψάθα Αττικής) και Λιμνών (π.χ. Μουριά Ηλείας).  Στη Μακεδονία από το 1930 οκτώ εσωτερικές Λίμνες και τα ¾ των υγροτόπων αποξηράνθηκαν από την ανθρώπινη παρέμβαση. Η προβολή του αιτήματος για τον επαναπλημμυρισμό των αποξηραμένων Λιμνών και υγροτόπων στη χώρα μας θα είναι ένας από τους πρώτους στόχους των ΦΙΛΩΝ της ΦΥΣΗΣ.

Με αφορμή τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα των Υγροτόπων ας ξαναθυμηθούμε και ας τιμήσουμε τη μυθολογία και την ιστορία μας, το Θεό Αχελώο, τη Λίμνη Αχερουσία και τη   Λίμνη των Ρειτών (Κουμουνδούρου) που αποξηράνθηκαν  χωρίς «λογισμό και όνειρο».  Γιατί:

«Οι πρόγονοί μας είναι οι θάλασσες, οι στεριές, ο αέρας,  η μολόχα, το μυρμήγκι, οι ξέρες, τα βράχια, υπήρξαν πριν από εμάς, ύστερα ήρθε ο άνθρωπος, αυτά όμως είναι η φύση… να μαθαίνουμε να δημιουργούμε, να συνδημιουργούμε … σεβόμενοι τη φύση, την πλάση, που σήμερα την καταστρέφουμε*…»

*Χρίστος Τσολάκης, ομότιμος καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Α.Π.Θ. στην ΝΕΤ

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οι ΦΙΛΟΙ της ΦΥΣΗΣ στηρίζουν και συμμετέχουν την εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί από «Φορείς των Δυτικών Περιοχών και Bloggers» στη Λίμνη Κουμουνδούρου το Σάββατο 2 Φεβρουαρίου, στις 11:30 (Περισσότερες πληροφορίες ΕΔΩ)

--------------
Σας συνιστούμε να δείτε το εξαιρετικό  οικολογικό ντοκιμαντέρ ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΦΥΣΙΚΟΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΙ στη ΕΡΤ ΕΔΩ που αναφέρεται στους υγροτόπους της Ελλάδας, τα προβλήματα, την ιστορία, την ορνιθοπανίδα, τη ζωή των ανθρώπων γύρω από τους υγροτόπους.

ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙ.Σ και Ένωση Θυμάτων Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος τιμούν την Παγκόσμια ημέρα μνήμης θυμάτων του Ναζισμού

Ο ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙ.Σ. Χαϊδαρίου και η  Ένωση Θυμάτων Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος (Πρόεδρος ο κ.Χαρίλαος Ερμείδης καθώς  και του ΣΟΧΠΠ Καλαβρύτων, μέλος του Ελληνικού Δικτύου ΦΙΛΟΙ της ΦΥΣΗΣ) παρεμβαίνουν με αφορμή την  "Παγκόσμια ημέρα μνήμης θυμάτων του Ναζισμού". 27 Ιανουαρίου.

Διαβάστε την ανακοίνωση του ΟΙΚΟ.ΠΟΛΙ.Σ. ΕΔΩ και της Ένωσης Θυμάτων Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος ΕΔΩ.

 H Διεθνής Περιβαλλοντική οργάνωση Friends of Nature (NFI) που ιδρύθηκε το 1895 τέθηκε εκτός νόμου το 1933 στη Γερμανία από τους Ναζί. Οι ΦΙΛΟΙ της ΦΥΣΗΣ/ Friends of Nature Greece είναι μέλος των NFI και εμπνέονται από τις βασικές αρχές του κινήματος, μία εκ των οποίων είναι:

"Κανένας άνθρωπος δε μπορεί να είναι ανώτερος ή κατώτερος εξαιτίας του χρώματος του, της καταγωγής του, των πολιτικών του πεποιθήσεων, του φύλου ή του θρησκεύματός του" 

(από το Καταστατικό των NFI - Πρόλογος)

Kílian Jornet Burgada: A Fine Line - Summits of My Life/ Δέκα Αξίες κυρυφές της ζωής

Ο Kílian Jornet Burgada γεννήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 1987 στην Καταλωνία, είναι ορειβάτης, σκιέρ, δρομέας μεγάλων αποστάσεων, ποδηλασίας βουνού κ.λπ. Έναν τέτοιον αθλητή φυσικά δεν θα μπορούσε να μη τον «υιοθετήσει» η εταιρεία ορεινού εξοπλισμού SALOMON η οποία  και τον στηρίζει επαγγελματικά.

Ο Kílian Jornet «πρωταγωνιστεί» στην ταινία “A Fine Line - Summits of My Life”,  η οποία παρουσιάζει τον μεγάλο αθλητή περιπέτειας σε στιγμές που θα θέλαμε να ζήσουμε. Στην ταινία ο Kílian Jornet εκθέτει έναν κατάλογο δέκα  αξιών σχετικά με τους στόχους του με τίτλο «Οι κορυφές της ζωής μου». Αυτός ο κατάλογος θεωρούμε ότι είναι ιδιαίτερα χρήσιμος όχι μόνο για αναρριχηθεί ένας άνθρωπος στις κορυφές των βουνών αλλά για να σκαρφαλώσει και να ζήσει μια ευτυχισμένη ζωή σε οποιοδήποτε μέρος τους κόσμου, ακόμα και εκεί που το υψόμετρο είναι τόσο χαμηλό, όσο και το επίπεδο της θάλασσας.

Την ταινία έχετε τη δυνατότητα να την κατεβάσετε (αγοράσετε) ΕΔΩ  και να μάθετε περισσότερες πληροφορίες από τον Δημήτρη Τρουπή στο περιοδικό ADVENTURE ΕΔΩ.

Οι «ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ» μεταφράσαμε στα Ελληνικά τον κατάλογο με τις ΔΕΚΑ ΑΞΙΕΣ – ΚΟΡΥΦΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ του Kílian Jornet και πιστεύουμε ότι θα τις απολαύσετε.

 Άλλες πληροφορίες

http://en.wikipedia.org/wiki/K%C3%ADlian_Jornet_Burgada

http://www.youtube.com/channel/HCiPDKusIjOuw

http://www.kilianjornet.cat/

Kílian Jornet Burgada:  οι «ΚΟΡΥΦΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ» (κατάλογος  αξιών)

1. Κανένας δεν μας είπε τι είμαστε. Κανένας δεν μας είπε να φύγουμε. Κανένας δεν μας είπε ότι θα είναι εύκολο. Κάποιος, κάποτε είπε ότι είμαστε τα όνειρα μας. Αν δεν ονειρευόμαστε δεν είμαστε πλέον ζωντανοί.

Θα παλέψουμε για τα όνειρα μας, θα κυνηγήσουμε τα πάθη μας, διότι πιστεύουμε ότι το νόημα της ζωής δεν είναι να ακολουθούμε το μονοπάτι / δρόμο, κάποιου άλλου. Το νόημα είναι να προσαρμόζουμε τους δρόμους μας προς αυτά που αγαπάμε. Και παρά τις δυσκολίες, κάθε πτώση μας διδάσκει  πως θα συνεχίσουμε.

2. Περπατάμε στα ίχνη του ενστίκτου που μας οδηγεί στο άγνωστο.

Το να αναλαμβάνουμε  ένα ρίσκο δεν είναι τζόγος, αλλά δείχνουμε ότι εξελισσόμαστε, ότι αλλάζουμε ως άνθρωποι. Το να είμαστε ελεύθεροι σημαίνει να είμαστε ο εαυτός μας, να μην ακολουθούμε κανένα. Είναι να επιλέγουμε. Να επιλέγουμε πότε θα ξεκινήσουμε την οικογένεια μας, εάν θα σκαρφαλώσουμε σε ένα βουνό, ποια καριέρα θα ακολουθήσουμε. Στο βουνό, εμείς είμαστε αυτοί που διαλέγουμε το μονοπάτι μας, εμείς είμαστε αυτοί που θα αποφασίσουμε εάν θα κατέβουμε ή όχι την χαράδρα/φαράγγι, εάν θα ανέβουμε μία κορυφή ή κάποια άλλη. Κάποιες φορές έχουμε δίκιο κάποιες φορές όχι, αλλά σε κάθε περίπτωση εμείς βάζουμε τα όρια σε ένα μέρος που δεν υπάρχουν μονοπάτια

3. Δεν κοιτάμε τα εμπόδια που έχουμε ξεπεράσει, αλλά αυτά που έχουμε ακόμη μπροστά μας.

Μαθαίνουμε από το παρελθόν ακόμα και χωρίς να το έχουμε ζήσει, προσθέτουμε την εμπειρία που έχουμε αποκομίσει και προσθέτουμε σεβασμό και φόβος για να χτίσουμε ένα σταθερό μέλλον. Το παρελθόν δεν είναι η ζωή που έχουμε ζήσει. Αυτό που είμαστε σήμερα δεν μας δίνει εγγυήσεις για το αύριο. Ζούμε κάθε στιγμή στο παρόν, αντιμετωπίζοντας αυτό που είναι μπροστά μας.

4. Το θέμα δεν είναι να είμαστε γρηγορότεροι, δυνατότεροι ή μεγαλύτεροι. Το θέμα είναι να είμαστε ο εαυτός μας.

Ο Walter Bonatti ήθελε να γνωρίζει τον βαθμό στον οποίο ακραίες δυσκολίες δικαιολογούν ακραία μέτρα. Η ανθρωπότητα έχει δείξει ότι με την τεχνολογία μπορεί να κατασκευάσει οτιδήποτε περάσει από το μυαλό μας. Αλλά έχει αυτό νόημα? Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με λιγότερα, με αυτά που είναι αναγκαία έτσι ώστε να είμαστε άνθρωποι, να προσαρμοζόμαστε στο περιβάλλον, στην φύση όσο καλύτερα γίνεται. Η δύναμη μας είναι στα πέλματα μας, τα πόδια μας, στο σώμα μας, είναι στο μυαλό μας.

5. Δεν είμαστε δρομείς, αλπινιστές ή σκιέρς … δεν είμαστε άνθρωποι των αθλημάτων … είμαστε άνθρωποι.

Τα συναισθήματα που μοιραζόμαστε δεν στοιβάζονται απλά το ένα πάνω στο άλλο, πολλαπλασιάζονται. Μία κορυφή δεν είναι ένα γεωγραφικό σημείο, μία στάση. Μία κορυφή είναι αναμνήσεις, είναι συναισθήματα φυλαγμένα, είναι οι άνθρωποι που έρχονται μαζί μας ή που μας περιμένουν στο τέλος. Εμείς οι ίδιοι είμαστε οι άνθρωποι που αγαπούμε και θαυμάζουμε, που είναι μαζί μας ακόμα και όταν δεν είναι.

6. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εάν θα τη βρούμε, αλλά είμαστε σε αναζήτηση της ευτυχίας.

Αποτυχία είναι να μην προσπαθείς. Αποτυχία είναι μην απολαμβάνεις κάθε βήμα που έκανες στην διαδρομή. Αποτυχία είναι να μην νιώθεις. Θα υπάρξουν χτυπήματα, θα υπάρξει πόνος και στόχοι που δεν επιτεύχθηκαν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτυγχάνουμε όταν ακολουθήσουμε το μονοπάτι μας, ακόμη και αν δεν μας βγάλει στην κορυφή.

7. Με απλότητα

Θα πάμε στα βουνά χωρίς άλλους, χωρίς βοήθεια, χωρίς εξωτερική συνδρομή, με ταπεινότητα, χωρίς να θέλουμε να κυριαρχήσουμε στο βουνό, διότι γνωρίζουμε ότι είναι πολύ δυνατότερο μας και ότι θα μας πάει εκεί που θέλει αυτό να πάμε. Θα μάθουμε να συνυπάρχουμε με τον αληθινό κόσμο, τον κόσμο των βράχων, των φυτών, του πάγου, τον κόσμο πέρα από το τσιμέντο. Με αυτά που ήταν εδώ πριν από μας και αυτά που θα παραμείνουν για πολύ καιρό αφότου φύγουμε εμείς.

8. Με σιωπηλότητα

Θα κινούμαστε ήσυχα, χωρίς να μας προσέχουν, σεβόμενοι το περιβάλλον μας, αφήνοντας τίποτα άλλο παρά τα χνάρια μας για να σβηστούν από τον άνεμο. Η αληθινή ζωή είναι ότι κουβαλάμε μέσα μας και μόνο στην σιωπή  μπορούμε να εξερευνήσουμε τους εαυτούς μας.

9. Υπευθυνότητα

Επειδή στο βουνό δεν υπάρχει χέρι βοήθειας όταν είμαστε σε κίνδυνο, δεν μπορούμε να χάσουμε τον δρόμο μας γιατί δεν υπάρχει καθορισμένος δρόμος, αλλά δεν υπάρχει και κανείς να μας συγχαρεί όταν επιτύχουμε αυτό που έχουμε ορίσει ότι θα κάνουμε. Διότι το βουνό είναι μακριά από την υποκρισία, διότι το βουνό είναι αθώο / ειλικρινές. Εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας, καλές ή κακές.

10. Τι είμαστε τελικά? Μπορεί να είναι ζωή?

Ποιος είναι ο υπέρτατος σκοπός αυτού του εγχειρήματος? Αυτός της περιπέτειας? Αυτός της ζωής? Είναι να επιτυγχάνουμε στόχους ή να κινούμαστε προς αυτούς? Είναι να αγγίζουμε τον ορίζοντα ή να ανακαλύπτουμε τα τοπία που διασχίζουμε για να βρεθούμε εκεί? Η ζωή είναι να περνάς την γραμμή του τερματισμού ή τα συναισθήματα που έχουμε μέσα μας? Είμαστε άνθρωποι σφυρηλατιμένοι από τα όνειρα και τα αισθήματα μας.

 Kilian Jornet, Δεκέμβριος 2012

ENGLISH

ΑΝΤΙΣΤΑΣΟΥ στο ξεκοίλιασμα των βουνών... στην ισοπέδωση των δασών... στο στράγγισμα των πηγών.... ΓΙΑΤί οι πρόγονοί μας....

«Οι πρόγονοί μας είναι οι θάλασσες, οι στεριές, ο αέρας,  η μολόχα, το μυρμήγκι, οι ξέρες, τα βράχια, υπήρξαν πριν από εμάς, ύστερα ήρθε ο άνθρωπος, αυτά όμως είναι η φύση… να μαθαίνουμε να δημιουργούμε, να συνδημιουργούμε … σεβόμενοι τη φύση, την πλάση, που σήμερα την καταστρέφουμε…» 

+Χρίστος Τσολάκης, ομότιμος καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Α.Π.Θ. στην ΝΕΤ

Παράνομη βόσκηση ένας ακόμα εφιάλτης για τα βουνά της Ελλάδας

 

[Φωτογραφία: Πρωτοχρονιά 2013 στην Πεντέλη/ ΔΑΣΑΜΑΡΙ SOS]

Εκτός από τις πυρκαγιές, τη λαθροϋλοτομία, τις επεκτάσεις των πόλεων προς τα περιαστικά δάση κ.λπ. ένα μεγάλο πρόβλημα είναι η παράνομη βόσκηση.

Η παράνομη βόσκηση παρατηρείται σε πολλά βουνά της χώρας, ακόμα και σε δασικές περιοχές που έχουν χαρακτηριστεί αναδασωτέες μετά από πυρκαγιές, όπως π.χ. στην Πεντέλη, στο Όρος Αιγάλεω - Ποικίλο, Ηλείας κ.ά. Δεν γνωρίζουμε αν  η αρμόδια Γραμματεία Δασών του ΥΠΕΚΑ ή αν τα Δασαρχεία της χώρας έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος και αν έχουν χαράξει κάποια εθνική στρατηγική για την αντιμετώπιση της παράνομης βόσκησης.

Ενδεικτική είναι η καταγγελία της "Ανεξάρτητης Πρωτοβουλίας ΔΑΣΑΜΑΡΙ SOS", που δραστηριοποιείται στην περιοχής της Πεντέλης, στην οποία παρουσιάζει τις αντιδράσεις του Δασαρχείου και του Δημάρχου Ραφήνας - Πικερμίου κ.Γ.Χριστόπουλου.

Διαβάζουμε στο blog ΔΑΣΑΜΑΡΙ SOS  για το Δασαρχείο Πεντέλης - ΕΔΩ:

[Οι κάτοικοι επικοινώνησαν με το Δασαρχείο Πεντέλης καταγγέλοντας την παράνομη βόσκηση στις καμένες περιοχές και τότε έμαθαν ότι
1. «το Δασονομείο σχολάει το μεσημέρι» (σ.σ. άρα αυτοί σχολάνε όταν τα γίδια βοσκάνε!)
2. «το Δασαρχείο δεν μπορεί να συλλάβει τα γίδια διότι δεν έχει χώρο να τα φυλάξει» (σ.σ. δεν διαθέτει τις απαραίτητες υποδομές σωφρονισμού!)]

.... και ΕΔΩ δηλώσεις  Δημάρχου Ραφήνας - Πικερμίου κ.Γ.Χριστόπουλου

[ «Δεν είναι πρόβλημα που υπάγεται στις αρμοδιότητές μου και ως εκ τούτου δε με αφορά. Δεν είναι δυνατόν ένας δήμαρχος ή έστω όργανα του δήμου να βγαίνουμε και να κυνηγάμε κοπάδια με πρόβατα. Δεν είναι δική μου δουλειά». Συμπλήρωσε δε ότι «πρόκειται για καταγγελία που κινείται στα όρια της γελοιότητας ή ενδεχομένως κακόβουλη θέση που έχει στόχο να με πλήξει. Να βγουν οι κάτοικοι με καραμπίνες και να κυνηγήσουν τους βοσκούς αν θέλουνε. Δε φταίω εγώ αν κάποιος δεν είναι ευσυνείδητος»]

Το Ελληνικό Δίκτυο "ΦΙΛΟΙ της ΦΥΣΗΣ" με αφορμή τη συγκεκριμένη και τεκμηριωμένη καταγγελία της Ανεξαρτητης Πρωτοβουλίας ΔΑΣΑΜΑΡΙ SOS, καλεί την Ειδική Γραμματεία Δασών του ΥΠΕΚΑ που έχει την πολιτική ευθύνη, καθώς και τα Δασαρχεία της χώρας να χαράξουν μια εθνική στρατηγική για την προστασία των δασών και των οικοσυστημάτων γιατί με το  συνδυασμό επιθέσεων που δέχονται οι ορεινοί όγκοι της Ελλάδας (πυρκαγιές, λαθροϋλοτομία, παράνομη βόσκηση, επεκτάσεις πόλεων και οχλούσες χρήσεις)  τις επόμενες δεκαετίας δεν θα έχουμε βουνά και βιοποικιλότητα στη χώρα μας.