ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO ΕΔΩ
[Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη στο χώρο της ΒΙΟΜΕ | Οι ΦτΦ στηρίζουν τα αυτοδιαχειριστικά εργατικά εγχειρήματα και θα συμμετάσουν στην Παγκόσμια συνάντηση με θέμα «Η Οικονομία των Εργαζόμενων» | Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί ένα μήνα μετά την παρουσίαση της μελέτης των ΦτΦ στη Θεσσαλονίκη με θέμα "TTIP - Οι συνέπειες στην Ελληνική δημοκρατία, στην οικονομία, στην κοινωνία [ΕΔΩ] | Παγκόσμιες συναντήσεις όπως αυτή EUROMED WORKERS ECONOMY και αυτοδιαχειριστικά και συναιτεριστικά εγχειρήματα όπως αυτά: ΒΙΟΜΕ, βίος coop, Εκδόσεις των Συναδέλφων κ.ά. μπορούν, κάτω από προϋποθέσεις, να αποτελέσουν την απάντηση της κοινωνίας στην επίθεση που δέχεται από τις πολυεθνικές και από τις ληστρικές εμπορικές συμφωνίες TTIP, CETA, TiSA]
[Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη στο χώρο της ΒΙΟΜΕ | Οι ΦτΦ στηρίζουν τα αυτοδιαχειριστικά εργατικά εγχειρήματα και θα συμμετάσουν στην Παγκόσμια συνάντηση με θέμα «Η Οικονομία των Εργαζόμενων» | Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί ένα μήνα μετά την παρουσίαση της μελέτης των ΦτΦ στη Θεσσαλονίκη με θέμα "TTIP - Οι συνέπειες στην Ελληνική δημοκρατία, στην οικονομία, στην κοινωνία [ΕΔΩ] | Παγκόσμιες συναντήσεις όπως αυτή EUROMED WORKERS ECONOMY και αυτοδιαχειριστικά και συναιτεριστικά εγχειρήματα όπως αυτά: ΒΙΟΜΕ, βίος coop, Εκδόσεις των Συναδέλφων κ.ά. μπορούν, κάτω από προϋποθέσεις, να αποτελέσουν την απάντηση της κοινωνίας στην επίθεση που δέχεται από τις πολυεθνικές και από τις ληστρικές εμπορικές συμφωνίες TTIP, CETA, TiSA]
-------------------
[το επίσιμο SITE της διοργάνωσης ΕΔΩ]
Η παγκόσμια συνάντηση «Η Οικονομία των Εργαζόμενων» διοργανώθηκε για πρώτη φορά το 2007 στην Αργεντινή και έφερε κοντά εργαζόμενους ανακτημένων και συνεργατικών επιχειρήσεων, πολιτικούς και κοινωνικούς αγωνιστές, συνδικαλιστές και ακαδημαϊκούς. Κάθε δύο χρόνια από τότε, οι συναντήσεις αυτές αποτελούν χώρους συνεύρεσης, συζήτησης και αναστοχασμού πάνω στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στην προσπάθεια τους να υπερασπιστούν την εργασία τους μέσα από την αυτοδιαχείριση, απέναντι στην επίθεση του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ
Στη Λατινική Αμερική, η βάναυση νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση της οικονομίας της δεκαετίας του ’90, οδήγησε σε ραγδαία αποβιομηχάνιση και σε εκτίναξη της ανεργίας, που σε συνδυασμό με την απουσία δομών πρόνοιας και την γενικότερη επίθεση στα λαϊκά στρώματα δημιούργησαν συνθήκες κοινωνικής έκρηξης. Αναπόσπαστο τμήμα της λαϊκής αντεπίθεσης ενάντια στη γενικευμένη κατάρρευση ήταν η «ανάκτηση» των εγκαταλειμμένων εργοστασίων, δηλαδή η κατάληψη και αυτοδιαχείριση τους από τους ίδιους τους εργαζόμενους, σε χώρες όπως η Αργεντινή, η Βραζιλία, η Ουρουγουάη, η Βενεζουέλα και το Μεξικό.
Τα τελευταία χρόνια, οι συνθήκες που πυροδότησαν τις ανακτήσεις επιχειρήσεων στην Λατινική Αμερική εξαπλώνονται σταδιακά στην Ευρώπη, όπως και σε όλον τον κόσμο στη δίνη της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Ξεκινώντας από την ευρωπαϊκή περιφέρεια, μια σειρά από προγράμματα «δομικής προσαρμογής» με το πρόσχημα του δημόσιου χρέους αναδιαρθρώνουν τις κοινωνικές σχέσεις υπέρ της οικονομικής εξουσίας, εντείνουν την υφαρπαγή/λεηλασία των αποταμιεύσεων και της μικρής ιδιοκτησίας των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, την ιδιοποίηση της κοινωνικής και δημόσιας περιουσίας και την κερδοσκοπία εις βάρος της φύσης, απαξιώνουν την εργατική δύναμη, καταργούν τα εργασιακά, συνδικαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα, διαλύουν τον παραγωγικό ιστό και καταδικάζουν έναν ολοένα αυξανόμενο «πλεονάζοντα πληθυσμό» στην ανεργία και την επισφάλεια.
Είναι αυτονόητη απάντηση και πράξη αντίστασης, λοιπόν, από μέρους και των εργαζόμενων της Ευρώπης και της Μεσογείου η κατάληψη και η ανάκτηση των εργοστασίων και επιχειρήσεων -που το κεφάλαιο απαξιώνει- πρωτίστως ως τρόπος διατήρησης των θέσεων εργασίας και των μέσων διαβίωσης, αλλά και μακροπρόθεσμα, ως εργαλείο κοινωνικού μετασχηματισμού και δημιουργίας μιας νέας οικονομίας απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση, προσανατολισμένης στις κοινωνικές ανάγκες.
Η «ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ» ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Η πρώτη περιφερειακή συνάντηση στην Ευρώπη έγινε το 2014 στο εργοστάσιο της τότε κατειλημμένης και αργότερα ανακτημένης Φραλίμπ. Συμμετείχαν εργαζόμενοι από κατειλημμένα εργοστάσια από την Ιταλία, τη Γαλλία και την Ελλάδα που έκαναν τότε τα πρώτα τους βήματα προς την αυτοδιαχείριση, καθώς και συνδικάτα, πανεπιστημιακοί ερευνητές και αγωνιστές που υποστηρίζουν την αυτοδιαχείριση των εργαζόμενων. Σήμερα, δύο χρόνια μετά, τα εγχειρήματα αυτά έχουν εδραιωθεί και νέες εμπειρίες έχουν αναδυθεί στην Βοσνία, την Τουρκία και την Κροατία.
Η Δεύτερη Ευρωμεσογειακή Συνάντηση «Η Οικονομία των Εργαζόμενων» θα λάβει χώρα στην Ελλάδα, στη Θεσσαλονίκη, στο ανακτημένο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ, για πολλούς λόγους. Από τη μία, η Ελλάδα εδώ και 6 χρόνια αποτελεί πειραματόζωο της εφαρμογής νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας. Των ίδιων πολιτικών που πυροδότησαν την κρίση του συστήματος και σήμερα εμφανίζονται ως «λύση», και που έχουν ήδη οδηγήσει μεγάλο τμήμα του πληθυσμού στην φτωχοποίηση και την ανεργία. Από την άλλη, η Ελλάδα αποτελεί εργαστήριο κοινωνικού πειραματισμού και δημιουργικών αντιστάσεων στηριγμένων στην αλληλεγγύη και την κοινωνική αυτενέργεια. Επιπλέον, ο ελληνικός πληθυσμός εγκλωβισμένος ανάμεσα στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους της Μέσης Ανατολής και την απάνθρωπη μεταναστευτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καλείται να απαντήσει με πενιχρά μέσα στην ανθρώπινη τραγωδία των προσφύγων και των μεταναστών που δραπετεύουν από τη φρίκη της σύρραξης.
Ταυτόχρονα, ο εμβληματικός αγώνας των εργαζόμενων της Βιομε, όσο κι αν είναι κοινωνικά εδραιωμένος και παραγωγικά επιτυχής, απειλείται από μια διαδικασία πλειστηριασμού και εκποίησης και βάλλεται καθημερινά από την πολιτική και οικονομική εξουσία, παρ’ όλες τις υποσχέσεις και εξαγγελίες μιας σειράς κυβερνήσεων.
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ
Στη Λατινική Αμερική, η βάναυση νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση της οικονομίας της δεκαετίας του ’90, οδήγησε σε ραγδαία αποβιομηχάνιση και σε εκτίναξη της ανεργίας, που σε συνδυασμό με την απουσία δομών πρόνοιας και την γενικότερη επίθεση στα λαϊκά στρώματα δημιούργησαν συνθήκες κοινωνικής έκρηξης. Αναπόσπαστο τμήμα της λαϊκής αντεπίθεσης ενάντια στη γενικευμένη κατάρρευση ήταν η «ανάκτηση» των εγκαταλειμμένων εργοστασίων, δηλαδή η κατάληψη και αυτοδιαχείριση τους από τους ίδιους τους εργαζόμενους, σε χώρες όπως η Αργεντινή, η Βραζιλία, η Ουρουγουάη, η Βενεζουέλα και το Μεξικό.
Τα τελευταία χρόνια, οι συνθήκες που πυροδότησαν τις ανακτήσεις επιχειρήσεων στην Λατινική Αμερική εξαπλώνονται σταδιακά στην Ευρώπη, όπως και σε όλον τον κόσμο στη δίνη της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Ξεκινώντας από την ευρωπαϊκή περιφέρεια, μια σειρά από προγράμματα «δομικής προσαρμογής» με το πρόσχημα του δημόσιου χρέους αναδιαρθρώνουν τις κοινωνικές σχέσεις υπέρ της οικονομικής εξουσίας, εντείνουν την υφαρπαγή/λεηλασία των αποταμιεύσεων και της μικρής ιδιοκτησίας των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, την ιδιοποίηση της κοινωνικής και δημόσιας περιουσίας και την κερδοσκοπία εις βάρος της φύσης, απαξιώνουν την εργατική δύναμη, καταργούν τα εργασιακά, συνδικαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα, διαλύουν τον παραγωγικό ιστό και καταδικάζουν έναν ολοένα αυξανόμενο «πλεονάζοντα πληθυσμό» στην ανεργία και την επισφάλεια.
Είναι αυτονόητη απάντηση και πράξη αντίστασης, λοιπόν, από μέρους και των εργαζόμενων της Ευρώπης και της Μεσογείου η κατάληψη και η ανάκτηση των εργοστασίων και επιχειρήσεων -που το κεφάλαιο απαξιώνει- πρωτίστως ως τρόπος διατήρησης των θέσεων εργασίας και των μέσων διαβίωσης, αλλά και μακροπρόθεσμα, ως εργαλείο κοινωνικού μετασχηματισμού και δημιουργίας μιας νέας οικονομίας απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση, προσανατολισμένης στις κοινωνικές ανάγκες.
Η «ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ» ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Η πρώτη περιφερειακή συνάντηση στην Ευρώπη έγινε το 2014 στο εργοστάσιο της τότε κατειλημμένης και αργότερα ανακτημένης Φραλίμπ. Συμμετείχαν εργαζόμενοι από κατειλημμένα εργοστάσια από την Ιταλία, τη Γαλλία και την Ελλάδα που έκαναν τότε τα πρώτα τους βήματα προς την αυτοδιαχείριση, καθώς και συνδικάτα, πανεπιστημιακοί ερευνητές και αγωνιστές που υποστηρίζουν την αυτοδιαχείριση των εργαζόμενων. Σήμερα, δύο χρόνια μετά, τα εγχειρήματα αυτά έχουν εδραιωθεί και νέες εμπειρίες έχουν αναδυθεί στην Βοσνία, την Τουρκία και την Κροατία.
Η Δεύτερη Ευρωμεσογειακή Συνάντηση «Η Οικονομία των Εργαζόμενων» θα λάβει χώρα στην Ελλάδα, στη Θεσσαλονίκη, στο ανακτημένο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ, για πολλούς λόγους. Από τη μία, η Ελλάδα εδώ και 6 χρόνια αποτελεί πειραματόζωο της εφαρμογής νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας. Των ίδιων πολιτικών που πυροδότησαν την κρίση του συστήματος και σήμερα εμφανίζονται ως «λύση», και που έχουν ήδη οδηγήσει μεγάλο τμήμα του πληθυσμού στην φτωχοποίηση και την ανεργία. Από την άλλη, η Ελλάδα αποτελεί εργαστήριο κοινωνικού πειραματισμού και δημιουργικών αντιστάσεων στηριγμένων στην αλληλεγγύη και την κοινωνική αυτενέργεια. Επιπλέον, ο ελληνικός πληθυσμός εγκλωβισμένος ανάμεσα στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους της Μέσης Ανατολής και την απάνθρωπη μεταναστευτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καλείται να απαντήσει με πενιχρά μέσα στην ανθρώπινη τραγωδία των προσφύγων και των μεταναστών που δραπετεύουν από τη φρίκη της σύρραξης.
Ταυτόχρονα, ο εμβληματικός αγώνας των εργαζόμενων της Βιομε, όσο κι αν είναι κοινωνικά εδραιωμένος και παραγωγικά επιτυχής, απειλείται από μια διαδικασία πλειστηριασμού και εκποίησης και βάλλεται καθημερινά από την πολιτική και οικονομική εξουσία, παρ’ όλες τις υποσχέσεις και εξαγγελίες μιας σειράς κυβερνήσεων.
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
Η συνάντηση αυτή αποτελεί τμήμα ευρύτερων κοινωνικών διεργασιών που αποσκοπούν στην κοινωνική αλλαγή στη βάση της ισότητας, της αλληλεγγύης, της ελευθερίας και της αυτοδιεύθυνσης. Αντικατοπτρίζοντας τον τρόπο οργάνωσης των ανακτημένων και συνεργατικών επιχειρήσεων, διοργανώνεται με οριζόντιες και συμμετοχικές διαδικασίες από το δίκτυο ευρωπαϊκών και μεσογειακών ανακτημένων επιχειρήσεων και τους συνοδοιπόρους του, ενώ χρηματοδοτείται από πόρους των ίδιων των κοινωνικών και εργατικών κινημάτων με ατομικές ή συλλογικές εισφορές. Αποφεύγει την άμεση ή έμμεση οικονομική ενίσχυση από κρατικούς ή διακρατικούς οργανισμούς.
Ενώ το φαινόμενο που πρωτίστως απασχολεί την συνάντηση, είναι η κατάληψη των μέσων παραγωγής και η διαχείριση τους από τους ίδιους τους εργαζόμενους, προσκαλούμε επίσης μια σειρά άλλων εμπειριών που εμπίπτουν στην «οικονομία των εργαζόμενων» και μοιράζονται το οργανωτικό πλαίσιο ή το πολιτικό πρόταγμα με τις ανακτημένες επιχειρήσεις, όπως τα συνεργατικά εγχειρήματα. Ευπρόσδεκτη επίσης είναι η συνεισφορά εμπειριών από τις δομές αλληλεγγύης και τα δίκτυα εναλλακτικής οικονομίας. Προσκαλούμε επίσης αγωνιστές από κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις, συλλογικότητες και συνδικάτα που έχουν την αυτοοργάνωση, τον εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και την αυτοδιαχείριση ως πρόταγμα και στηρίζουν τους εργαζόμενους στον αγώνα τους, καθώς και ακαδημαϊκούς που μελετούν και προβάλλουν τις παραπάνω δραστηριότητες. Προσκαλούμε τέλος εργαζόμενους που έχουν επιλέξει άλλες οδούς υπεράσπισης των μέσων της διαβίωσης τους, πέραν της αυτοδιαχείρισης (όπως η συνδιαχείριση), για μια ισότιμη και ειλικρινή συζήτηση και ανταλλαγή εμπειριών.
Καλούμε συλλογικότητες ή άτομα που θέλουν να παρουσιάσουν τις εμπειρίες και τις απόψεις τους να στείλουν μια σύνοψη της παρουσίασης τους, μέχρι 300 λέξεις, στα ελληνικά, αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά, γαλλικά ή σερβοκροάτικα στην διεύθυνση submissions@euromedworkerseconomy.net πριν τις 31 Αυγούστου 2016.
Οι παρουσιάσεις μπορούν να σχετίζεται με τους θεματικούς άξονες της συνάντησης, αλλά δεν περιορίζεται βεβαίως από αυτούς.
Η μεθοδολογία διεξαγωγής της τριήμερης συνάντησης περιγράφεται εδώ.
Μπορέιτε να βρείτε πληροφορίες σχετικά με πρακτικά ζήτήματα και προθεσμίες εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου