(Το IDDRI δημοσίευσε στις 8 Νοεμβρίου τη μελέτη του με τίτλο «State of the Low-Carbon Energy Union: Assessing the EU’s Progress towards its 2030 and 2050 Climate Objectives» από κοινού με επτά άλλους φορείς από έξι κράτη-μέλη, ανάμεσά τους και το E3MLab του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, με τη συμβολή των Παντελή Κάπρου και Παναγιώτη Φράγκου)
«Ώρα για μια Ευρωπαϊκη Κλιματική Πολιτική 2.0»
Τερέζα Ριμπέρα, Τόμας Σπένσερ
Είναι καιρός να επανεκτιμήσει η Ε.Ε. την πρόοδο προς τους ενεργειακούς και τους κλιματικούς της στόχους. Μια από τις βασικές ερωτήσεις στην έκθεση για την Ενεργειακή Ένωση θα είναι το αν η Ε.Ε. βρίσκεται καθ’ οδόν για να επιτύχει τους στόχους της σχετικά με τους ρύπους για τα έτη 2030 και 2050.
Εκ πρώτης όψεως, μοιάζει σαν ένα παράξενο ερώτημα. Οι εκπομπές της Ε.Ε. έχουν υποχωρήσει κατά 24,4% σε σχέση με τα επίπεδα του 1990, πράγμα που σημαίνει ότι η Ένωση βρίσκεται μπροστά αναφορικά με το στόχο που τέθηκε για το 2020. Επομένως, σίγουρα η Ε.Ε. είναι σε καλή θέση για το στόχο του 2030 και σημειώνει πρόοδο για την πλήρη απανθρακοποίηση με άξονα το 2050.
Η Ε.Ε. έχει πραγματοποιήσει μεγάλα βήματα προς τη μεταμόρφωση του ενεργειακού της συστήματος. Οι εκπομπές ρύπων ανά μονάδα ηλεκτρισμού μειώθηκαν κατά 22,9% από το 2000 ως το 2014, ενώ τα ευρωπαϊκά νοικοκυριά κατανάλωσαν 21,2% λιγότερη ενέργεια ανά τετραγωνικό μέτρο το 2013 σε σύγκριση με το 2000 και ο τομέας των μεταφορών καταναλώνει 8,7% λιγότερα καύσιμα. Αυτό συνιστά πραγματική και σημαντική πρόοδο για την μεταμόρφωση των θεμελιωδών δομών του ευρωπαϊκού ενεργειακού συστήματος.
Όμως, η Ε.Ε. και τα κράτη-μέλη της έχουν μείνει πίσω στην απαραίτητη πρόοδο και σε διάφορους δείκτες αν μιλάμε για την επίτευξη του στόχου μείωσης των εκπομπών κατά 40% ως το 2030 και κατά τουλάχιστον 80% ως το 2050. Ακόμα και στον τομέα του ηλεκτρισμού, όπου η ανάπτυξη των ΑΠΕ υπήρξε εντυπωσιακή, η βελτίωση της ενεργειακής έντασης πρέπει να επιταχυνθεί από το υφιστάμενο 1,8% ετησιώς σε 3% ετησίως μέσα στην επόμενη δεκαετία. Όμως και στις μεταφορές η Ε.Ε. έχει μείνει πίσω. Η ενεργειακή ένταση στις επιβατικές μεταφορές βελτιώνεται μόλις κατά 0,8% ετησίως έναντι 1,8% που χρειάζεται για τους στόχους του 2030 και του 2050. Επίσης, στη βιομηχανία, πολλή από την αλλαγή που έχουμε βιώσει προκλήθηκε από δομικές αλλαγές της οικονομικής κρίσης και όχι από καθαρότερες τεχνολογίες.
Είναι ώρα για μια Ευρωπαϊκή Κλιματική Πολιτική 2.0. Το ευρωπαϊκό σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών ρύπων, ETS, πρέπει να ενισχυθεί άμεσα προκειμένου να εξασφαλιστεί μια ισχυρή και αποδοτική τιμή άνθρακα ως παράγοντας στην διαδικασία αποφάσεων του ιδιωτικού τομέα. Η πρόταση της Κομισιόν για κρατικούς στόχους σε τομείς που δε καλύπτει το ETS θα βοηθούσε σε ένα βαθμό ώστε να επανέλθει η Ε.Ε. στην σωστή τροχιά.
Όμως, αν και οι πολιτικές αυτές θέτουν στόχους και μειώνουν τις εκπομπές, δεν είναι αρκετές για να φέρουν την δομική αλλαγή που χρειάζεται το ενεργειακό σύστημα. Θέτουν την κατεύθυνση, αλλά δεν αλλάζουν τους τροχούς. Χρειάζετι ένα πιο φιλόδοξο πλαίσιο πολιτικών για το εξής.
Ο τωρινός στόχος εξοικονόμησης ενέργειας κατά 27% είναι ανεπαρκής και η επίτευξή του επηρεάζεται από την στροφή από την κρίση προς τη νέα «νόρμα» της ασθενούς ανάπτυξης. Θα πρέπει να αυξηθεί δραματικά πολύ πάνω από το 30% για το 2030. Η Ε.Ε. χρειάζεται ένα σύνολο νέων καινοτόμων πολιτικών για την καθαρή κινητικότητα. Για παράδειγμα, μαζί με ένα φιλόδοξο στόχο απόδοσης με τουλάχιστον 70 γραμμάρια/χιλιόμετορ ως το 2025, η Ε.Ε. θα πρέπει να εισάγει ένα πλαίσιο για τους δημόσιους και εμπορικούς στόλους ώστε να είναι 100% ηλεκτρικοί ως το 2025. Στη βιομηχανία, η Ε.Ε. θα πρέπει να θέσει στόχους ανά τομείς για την παραγωγή και κατανάλωση χάλυβα χαμηλού άνθρακα και άλλων ενεργειακά απαιτητικών αγαθών, ώστε να προωθήσει την απανθρακοποίηση.
Αυτά είναι απλώς όσα χρειάζονται για το 2030, ώστε να βρεθεί η Ε.Ε. στο δρόμο της βαθιάς απανθρακοποίησης και να πάρει στα σοβαρά το στόχο του 2050.
Η κλιματική ηγεσία της Ε.Ε. έχει προωθήσει την καινοτομία και έχει επιτρέψει την πρόοδο ανά τον πλανήτη. Μετά την έναρξη ισχύος της κλιματικής συμφωνίας του Παρισιού, η βασική προτεραιότητα της Ε.Ε. θα πρέπει να είναι η επιτάχυνση της μεταμόρφωσης στο εσωτερικό της. Για το σκοπό αυτό, χρειαζόμαστε μια Ευρωπαϊκή Πολιτική 2.0, πιο επικεντρωμένη στη δομική αλλαγή του ενεργειακού συστήματος και λιγότερο στις εκπομπές, που είναι το σύμπτωμα και όχι η πηγή του προβλήματος.
ΠΗΓΗ: ENERGYPRESS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου