[Οι ΦτΦ/NFGR έχουν πάρει σαφή θέση και στηρίζουν τις προσπάθειες που καταβάλλονται από ορισμένες χώρες, ακόμα και από μέλη του NATO, όπως η Αυστρία και η Μάλτα, να απαγορευτούν τα πυρηνικά όπλα, όπως έχει γίνει ήδη με τα χημικά, τα βιολογικά κ.ά. όπλα μαζικής καταστροφής. Στηρίζουν επίσης τις πρωτοβουλίες και τις συστηματικές προσπάθειες Ελληνικών φορέων, όπως π.χ. της Πανελλήνιας Ιατρικής Εταιρείας κατά της Πυρηνικής Απειλής/ Greek IPPNW, να πείσουν τις κυβερνήσεις της χώρας μας να αλλάξουν την πάγια θέση τους (αποχή, λευκό, κατά) στον ΟΗΕ και να στηρίξουν τις προτάσεις για την κατάργηση των πυρηνικών όπλων.
Οι ΦτΦ εμπνεόμενοι από το φιλειρηνικό και οικολογικό κίνημα δεν μπορεί παρά να είναι κατηγορηματικά αντίθετοι με τα πυρηνικά όπλα και τον πόλεμο και για αυτό έχουν στηρίξει, αλλά και αναλάβει, πρωτοβουλίες να πειστεί η Ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ να στηρίξει στον ΟΗΕ την απόφαση L41 "για να ξεκινήσουν μέσα στο 2017 οι συνομιλίες για την πλήρη απαγόρευση
των πυρηνικών όπλων η οποία θα βασίζεται στο Ανθρωπιστικό Δίκαιο και θα
ισχύει για όλους" (Διαβάστε αναλυτικά ΕΔΩ]
---------------------------
Ομιλία για τον εορτασμό της 71ης επετείου από την Ίδρυση του ΟΗΕ
Στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών 2-11-2016
Στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών 2-11-2016
Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου
Ο φετινός εορτασμός της ημέρας του ΟΗΕ συμπίπτει με ένα θρίαμβο του αντιπυρηνικού κινήματος. Στις 27 Οκτωβρίου 2016 στην Πρώτη Επιτροπή της Ολομέλειας του ΟΗΕ υπερψηφίστηκε με ψήφους 123 ΝΑΙ , 36 ΟΧΙ, και 16 ΑΠΟΧΕΣ η Απόφαση L41 για να ξεκινήσουν μέσα στο 2017 οι συνομιλίες για την πλήρη απαγόρευση των πυρηνικών όπλων η οποία θα βασίζεται στο Ανθρωπιστικό Δίκαιο και θα ισχύει για όλους. Αυτό είναι σημαντικό γιατί αν και η απαγόρευση των πυρηνικών όπλων δεν θα γίνει ακαριαία δεκτή θα τοποθετήσει τα κράτη που τα υποστηρίζουν σε καθεστώς παρανομίας όμοιο με εκείνο που ισχύει για τα χημικά και βιολογικά όπλα.
Η Ελλάδα δυστυχώς και παρά τις προσπάθειές μας είναι για μια φορά ακόμη ανάμεσα σε κείνους που ψήφισαν ΟΧΙ και στη συγκεκριμένη ψηφοφορία αν και είχε προηγηθεί ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου το οποίο προέτρεπε τις Ευρωπαϊκές Κυβερνήσεις να στηρίξουν τη συγκεκριμένη απόφαση στον ΟΗΕ. Νιώθουμε βαθύτατα απογοητευμένοι από την υποκριτική στάση και αυτής της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία αν και δεν παύει να διακηρύσσει ότι είναι ενάντια στα πυρηνικά όπλα στον ΟΗΕ συντάσσεται με τη μειοψηφία των πυρηνικοκατόχων χωρών. Λέμε ΚΑΙ αυτής επειδή αν και όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις διατρανώνουν την αταλάντευτη θέση τους κατά των πυρηνικών, σε όλες τις σχετικές ψηφοφορίες στον ΟΗΕ -σταθερά και παρά τις έγγραφες διαμαρτυρίες και τις καταγγελίες μας στα ΜΜΕ- ψηφίζουν αποχή, λευκό ή υπέρ των συμφερόντων των πυρηνικοκατόχων.
Η προφορική εξήγηση (διότι κατά τα τελευταία χρόνια το ΥΠΕΞ δε μας ενημερώνει πλέον έγγραφα για την πολιτική της Ελλάδας στο θέμα των πυρηνικών και όχι μόνον) είναι η ανάγκη «διπλωματικής» ψήφου για να μην εξοργίσει η αδύναμη Ελλάδα τους ισχυρούς μας φίλους και το ότι «έτσι κάνουν όλοι». Και αυτή η υποκριτική πολιτική φαίνεται ότι πραγματικά είναι διεθνής.
Δυστυχώς αν και κατά τις ιστορικές επίσκεψεις του «Πλοίου της ειρήνης» (Μάιο 2015 και Σεπτέμβριο 2016) τόσο ο πρόεδρος της Ελληνικής δημοκρατίας, όσο και -κατά την πανηγυρική συνεδρίαση της Βουλής- οι εκπρόσωποι όλων των κομμάτων και ο πρωθυπουργός -μπροστά στους Χιμπακούσα- δεσμεύτηκαν για την αταλάντευτη προσήλωσή τους στην καταδίκη των πυρηνικών όπλων και παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις μας στο ΥΠΕΞ, η Ελλάδα έμπρακτα στον ΟΗΕ εξακολουθεί να ΜΗΝ υποστηρίζει αυτά που λέει ότι πιστεύει.
Η συνεργασία μας με τον ΟΗΕ στο συγκεκριμένο θέμα ξεκινά με την ιστορική απόφαση (8-6-96) του Διεθνούς Δικαστηρίου στο ερώτημα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ σχετικά με τη νομιμότητα της απειλής ή χρήσης πυρηνικών όπλων, η οποία, αν και άτολμη ήταν το αποτέλεσμα της επί 10 τουλάχιστον χρόνια συνδυασμένης δράσης των International Physicians for the Prevention of Nuclear War (IPPNW), International Lawyers Association against Nuclear Weapons (ILIANA) and International Peace Bureau (IPB) με τον ΟΗΕ.
Εμείς, σαν γιατροί πιστεύαμε ότι αφού τα βιολογικά, και χημικά όπλα είχαν ήδη απαγορευθεί, η απαγόρευση των πυρηνικών θα έπρεπε να είναι αυτονόητη. Αυτό όμως που θεωρείται αυτονόητο για όποιον διαθέτει τον κοινό νου δεν ισχύει για τις κυβερνήσεις των κρατούντων. Γιαυτό συνεργαστήκαμε με την ΠΟΥ η οποία κατέθεσε την γνωμάτευσή μας για τις επιπτώσεις των πυρηνικών στην υγεία και το περιβάλλον. Ταυτόχρονα σε 43 χώρες συγκεντρώσαμε 4 εκατομμύρια υπογραφές πολιτών, που υποστήριζαν την απαγόρευση των πυρηνικών και οι οποίες σύμφωνα με την άποψη ενός από τους δικαστές είχαν νομική σπουδαιότητα. Στην Ελλάδα τότε είχαμε παραδώσει 5000 υπογραφές στα γραφεία του ΟΗΕ στην Αθήνα, ενώ διοργανώναμε εκδηλώσεις σε πόλεις της Ελλάδας. Για όσο διάστημα λειτουργούσαν τα γραφεία του ΟΗΕ στην Αθήνα συνεργασθήκαμε σε κάθε βήμα για να στηρίξουμε την ψήφιση των αντιπυρηνικών συμφωνιών και ο ΟΗΕ πρόβαλε τις ενστάσεις και τις διαμαρτυρίες μας τόσο κατά τις παραβιάσεις που έκανε η Γαλλία (συνεχίζοντας τις πυρηνικές δοκιμές στον Ειρηνικό), η Ινδία και το Πακιστάν, και αποδεχόμενη τις συνεχείς μας διαμαρτυρίες κατά των ΗΠΑ που συστηματικά παραβιάζουν τις συνθήκες, την ώρα που απειλούσαν άλλες χώρες για μη συμμόρφωση στις αντιπυρηνικές συνθήκες κατασκεύαζαν μίνι πυρηνικά και βομβάρδιζαν με όπλα Απεμπλουτισμένου Ουρανίου.
Ας θυμηθούμε τα γεγονότα:
Η Εταιρεία μας Intenational Physicians for the Prevention of Nuclear War τιμήθηκε το 1985 με Νόμπελ Ειρήνης. επειδή πρωτοστάτησε στο σταμάτημα της κούρσας των πυρηνικών εξοπλισμών.
Μετά από πρόταση του προέδρου Γκορμπατσώφ, η ΕΣΣΔ προχώρησε από το 1991 σε μονομερή κατάργηση των πυρηνικών δοκιμών, χειρονομία που ακολούθησαν και η ΗΠΑ από το 1992 με συνεχή ετήσια ανανέωση μέχρι την ιστορική υπογραφή (Μάιος 1995) της Συνθήκης Μη Διάδοσης των Πυρηνικών Όπλων (NPT) στην οποία 170 χώρες δεσμεύτηκαν για την τελική υπογραφή της πλήρους απαγόρευσης των πυρηνικών δοκιμών μέχρι το Μάιο του '96. Η Κίνα όμως προκλητικά συνέχισε τις πυρηνικές δοκιμές λίγες μέρες μετά την υπογραφή της NPT, ενώ ακολούθησε και η Γαλλία αδιαφορώντας για την παγκόσμια αντίδραση.
Τον ίδιο χρόνο 1995 υπεγράφη από τους έχοντας και κατέχοντας πυρηνικά η CTBT (Comprehencive Tast ban Treaty). Η Ινδία και το Πακιστάν που δεν είχαν υπογράψει τις συμφωνίες προχώρησαν σε πυρηνικές δοκιμές το 1998, αφού είχαν προηγηθεί το 1997 οι υποκρίσιμες πυρηνικές δοκιμές των ΗΠΑ στη Νεβάδα που έτρωσαν ανεπανόρθωτα την αξιοπιστία της αμερικανικής υπογραφής σε οιαδήποτε συνθήκη. Ακολούθησαν οι δοκιμές της Β. Κορέας και η δυνατότητα του Ιράν ν’ αναπτύξει πυρηνικά όπλα που αποκτήθηκε με την κατασκευή ρωσικού πυρηνικού εργοστασίου.
Συμπαράσταση από τον ΟΗΕ συναντήσαμε τόσο στα θέματα της Ειρήνης όσο και στο θέμα της επικινδυνότητας των ραδιενεργών όπλων. Το 2011 συνεργασθήκαμε με τον ΟΗΕ στην προετοιμασία εν πλω στο Πλοίο της Ειρήνης του σχεδίου αποπυρηνικοποίησης της Μέσης Ανατολής με την ονομασία Horizon 2014 το οποίο δεν ευοδώθηκε λόγω της απροθυμίας το Ισραήλ να προσέλθει στις διαπραγματεύσεις.
Κατά τις λίγες τελευταίες δεκαετίες έγιναν στον ΟΗΕ σημαντικά βήματα στη μείωση και απαγόρευση των χημικών, βιολογικών και άλλων όπλων μαζικής καταστροφής, αν και ο ΟΗΕ παραμένει ανίσχυρος να εφαρμόσει τις ψηφισμένες απαγορεύσεις. Αντίθετα η παγκόσμια κοινότητα μέχρι σήμερα απέτυχε να θεσπίσει την ειδική απαγόρευση των χειρότερων όπλων, των πυρηνικών και είδαμε τις αντιπυρηνικές συμφωνίες να χρησιμοποιούνται σαν αφορμή πολέμου ψεύτικη όπως αποδείχθηκε (Ιράκ) ή σαν φόβητρο (Ιράν Β. Κορέα). Οι πυρηνικοκάτοχες χώρες και το ΝΑΤΟ επικαλούνται ότι η κατοχή πυρηνικών όπλων και η πιθανότητα πρώτης χρήσης τους είναι θεμελιώδης για την ασφάλειά τους. Όμως αυτό το νόμισμα έχει δυο όψεις και η Β. Κορέα το αποδεικνύει επικαλούμενη τις ίδιες δικαιολογίες
Γιαυτό και η Εταιρεία μας (IPPNW) με άλλες ΜΚΟ (PeaceBoat, ICAN, Mayors for Peace) προώθησε από το 2013 στον ΟΗΕ την πρόταση για πλήρη απαγόρευση των πυρηνικών που βασίζεται στο ανθρωπιστικό δίκαιο «Ηumanitarian pledge».
Οι ΗΠΑ όπως και οι λοιπές πυρηνικοκάτοχες χώρες (και οι δορυφόροι τους) σθεναρά αντιστέκονται στις διπλωματικές προσπάθειες, που γίνονται στον ΟΗΕ (Humanitarian Pledge) από τα 2/3 των εθνών του κόσμου για να κηρυχτούν τα πυρηνικά όπλα απαγορευμένα. Και ενώ μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου είχε υιοθετηθεί και από το ΝΑΤΟ η οδηγία του μη πρώτου πυρηνικού πλήγματος κάτι τέτοιο δεν ισχύει πλέον την ώρα που κρίσεις όπως στην Ουκρανία και τη Συρία μπορούν ανά πάσα στιγμή να πυροδοτήσουν τα πυρηνικά οπλοστάσια.
Τα πυρηνικά όπλα είναι τώρα τα μόνα όπλα Μαζικής καταστροφής που δεν υπόκεινται σε συμφωνία απαγόρευσης. Η προτεινόμενη νομική δέσμευση θα μπορούσε να διορθώσει αυτή την νομική ανωμαλία. 127 κράτη έχουν ήδη υπογράψει το Ηumanitarian Ρledge (απαγόρευση που στηρίζεται στο ανθρωπιστικό Δίκαιο). Η Ελλάδα δεν ήταν ανάμεσα στις 127 χώρες (ευτυχώς για τους έλληνες ήταν η μικρή αδελφή μας Κύπρος) και γιαυτό στην επιστολή που επιδόσαμε τόσο στο ΥΠΕΞ όσο και στη Βουλή κατά την επίσκεψη των Χιμπακούσα το Σεπτέμβρη του 2016 επισημαίναμε:
«Ενώ η Στρατηγική Συνθήκη του ΝΑΤΟ από το 2010 λέει ότι για όσο τα πυρηνικά όπλα υπάρχουν το ΝΑΤΟ θα παραμείνει μια πυρηνική συμμαχία, η ίδια Συνθήκη διακηρύττει ότι η συμμαχία πρέπει να εργαστεί για να δημιουργήσει συνθήκες για ένα κόσμο ελεύθερο από πυρηνικά. Μια απαγόρευση των πυρηνικών όπλων θα στιγματίσει και θα απαγορεύσει τα πυρηνικά όπλα δημιουργώντας καλύτερες συνθήκες για τον πυρηνικό αφοπλισμό. Το να εργάζεται για τον πυρηνικό αφοπλισμό δεν είναι μόνο μια στρατηγική συνθήκη, αλλά και υποχρέωση που απορρέει από την Νuclear Non-Proliferation Treaty, μια συνθήκη την οποία υπέγραψαν όλα τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ. Είναι ξεκάθαρο δηλαδή ότι δεν υπάρχει σύγκρουση για ένα κράτος μέλος του ΝΑΤΟ όπως η Ελλάδα να υποστηρίζει μια συμφωνία απαγόρευσης των πυρηνικών όπλων, αλλά αντίθετα αποτελεί μιαν υποχρέωση.»
Αυτή τη στιγμή εκτός από τις 5 χώρες που κατέχουν πυρηνικά όπλα (ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία, Κίνα, Ισραήλ) υπάρχουν 5 ακόμη κράτη μέλη του ΝΑΤΟ (Βέλγιο, Ολλανδία, Γερμανία, Ιταλία, και Τουρκία) με πυρηνικά στο έδαφός τους. Στις ΗΠΑ ήδη κατασκευάζουν νέου τύπου πυρηνικά που θα συνενώνουν τα «πλεονεκτήματα» των παλιών σε «όλα σε ένα μέγεθος» και στη Ρωσία τα εκσυγχρονίζουν. Ακόμη και περιορισμένος πυρηνικός πόλεμος μπορεί να προκαλέσει λιμό με θύματα 2 δις ανθρώπους παγκόσμια. Στην Ελλάδα τα φυλασσόμενα σε Άραξο και Μαραθώνα πυρηνικά των ΗΠΑ ευτυχώς αποσύρθηκαν, αν και η Σούδα εξακολουθεί να αποτελεί ορμητήριο για σκάφη, που μεταφέρουν πυρηνικά όπλα. Ο πόλεμος στη Συρία, η κρίση στην Ουκρανία, οι υπέρ της χρήσης πυρηνικών όπλων δηλώσεις πολιτικών όπως ο Τραμπ και η Τερέζα Μέι ξυπνούν τους χειρότερους εφιάλτες μας.
Επειδή ο ΟΗΕ είναι δημοκρατικός οργανισμός και δεν πρέπει μόνο να τον δοξολογούμε υπενθυμίζουμε ότι το 2011 καταγγείλαμε επίσημα την επί 50 χρόνια συνεχιζόμενη συγκάλυψη των στοιχείων της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (WHO) και της Διεθνούς Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) και την παραποίηση των στοιχείων που παρουσιάστηκαν στο Φόρουμ για το Τσερνομπίλ του ΟΗΕ που οργανώθηκε το Σεπτέμβρη του 2005.
H παράδοξη συμμαχία ΙΑΕΑ και WHO ξεκινά από το πρωτόκολλο συνεργασίας, που υπέγραψαν στις 28 Μαΐου 1959 σύμφωνα με το οποίο «είναι αναγκαίο να υπάρξουν κάποιοι περιορισμοί στη δημοσιοποίηση εμπιστευτικών πληροφοριών». Πριν από αυτό και συγκεκριμένα το 1956 η WHO προειδοποιούσε «Η γενετική κληρονομιά είναι το πιο πολύτιμο στοιχείο της ανθρωπότητας. Καθορίζει τη ζωή όλων μας, την υγεία και την αρμονική ανάπτυξη των επόμενων γενεών. Όπως οι ειδικοί επιστήμονες, έτσι και μεις εκτιμούμε ότι η υγεία των μελλοντικών γενεών απειλείται από την ανάπτυξη της πυρηνικής βιομηχανίας και των πηγών ραδιενέργειας... Επίσης πιστεύουμε ότι οι μεταλλάξεις που προκαλούνται είναι βλαπτικές για τους ανθρώπους και το μέλλον της ανθρωπότητας». Μετά το 1959 η WHO δεν εξέδωσε ούτε μια ανακοίνωση για τη σχέση υγείας και ραδιενέργειας.
Σαν γιατροί πιστεύουμε ότι σκοπός της WHO είναι η εξασφάλιση της υγείας των κατοίκων της γης, ενώ της ΙΑΕΑ βάσει του καταστατικού της το 1957 η προώθηση της πυρηνικής ενέργειας. Αυτά δεν είναι συμβατά.
Δυστυχώς ο πυρηνικός εφιάλτης δεν έχει τελειώσει, αλλά αντίθετα ο κίνδυνος είναι όλο και πιο μεγάλος. Η κατασκευή πυρηνικών εργοστασίων από την Τουρκία σε υψηλά σεισμογενείς περιοχές, σε περιοχές κοντά στην πολεμική ζώνη της Συρίας, με τεχνολογία Σ. Ένωσης θα έπρεπε ήδη να έχει κινητοποιήσει τις ελληνικές κυβερνήσεις να χρησιμοποιήσουν τα κατάλληλα μέτρα που η ΕΕ κατέχει. Εκτός από τον υψηλό κίνδυνο για το ίδιο το εργοστάσιο, η εντεινόμενη ναπολεόντεια ρητορεία του κ Ερντογάν θα μπορούσε να εγείρει και άλλα ερωτήματα σχετικά με τους πραγματικούς λόγους αυτής της εμμονής του, ενώ ήδη η κοινή γνώμη της Τουρκίας προετοιμάζεται με παραπλανητικά δημοψηφίσματα.
Δε μπορούμε πια να αποσιωπούμε τη στενή σχέση πυρηνικών εργοστασίων και όπλων πυρηνικών ή ραδιενεργών. Δεν είναι αδικαιολόγητοι οι ισχυρισμοί ότι τα πυρηνικά εργοστάσια κατασκευάζονται κυρίως για την παρασκευή πρώτης ύλης για τα όπλα, αφού πια έχει καταρρεύσει ο μύθος της ασφαλούς, καθαρής, και φθηνής ενέργειας.
Υπάρχουν διαστάσεις παραβίασης θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την τεχνολογία, τόσο στον τομέα των πυρηνικών όπλων, όσο και στα πυρηνικά εργοστάσια. Το “αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα” των εθνών στη “χρήση πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς” που περιγράφεται στο άρθρο IV της NPT στην πραγματικότητα σημαίνει το δικαίωμα να εκθέτεις ανθρώπους και άλλους ζωντανούς οργανισμούς στον κίνδυνο ανεξέλεγκτης καταστροφικής ραδιενεργού μόλυνσης για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα. Η πυρηνική ενέργεια σε κάθε της μορφή, απειλεί την υγεία και τα δικαιώματα των μελλοντικών γενεών. Κάτι τέτοιο δε μπορεί να επιτρέψουμε να συνεχίζεται.
Και ο ΟΗΕ παρά τις αδυναμίες του εξακολουθεί να παραμένει η φωνή μας, φωνή κάθε ενεργού πολίτη παγκόσμια και γιαυτό στεκόμαστε πάντα πλάι του κριτικά αλληλέγγυοι.
Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου
Γιατρός συγγραφέας
ΠΗΓΗ GREEK IPPNW
Πρό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου