Carole Bielicki
(Το κείμενο αυτό το είδαμε στο Face Book
και το μεταφέραμε στο blog)
Υδρογονάνθρακες
ή άνθρακες ο θησαυρος;
Του Γιάννη Λευτεράτου, Χημικού Μηχανικού (περίληψη)
Στην προσπάθεια εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, το Ιόνιο και η ευρύτερη περιοχή του Πατραϊκού Κόλπου θα γεμίσει με εξέδρες εξόρυξης πετρελαίου, πολλές από αυτές υποθαλάσσιες, καθημερινά διάφορα τάνκερ θα μεταφέρουν πετρέλαιο, αγωγοί θα ποντιστούν για τη μεταφορά και όλα αυτά θα δημιουργήσουν ένα επικίνδυνο πλέγμα για μια ενδεχόμενη οικολογική καταστροφή. Η ασφυκτική κυκλοφορία των τάνκερ, πρωτόγνωρη για την περιοχή, θα αυξήσει πολύ την πιθανότητα σοβαρών ατυχημάτων διαρροής.
Πολλοί τεχνοκρατικά και οικονομίστικα σκεπτόμενοι θα πουν πως θα υπάρξουν αντισταθμιστικά οφέλη κι έτσι θα ξεπεράσουμε πιο εύκολα την οικονομική κρίση. Αποτιμιέται όμως σε χρήμα το φυσικό περιβάλλον; Η καθαρή θάλασσα και τα αγαθά που μας παρέχει; Ενα πετρελαϊκό ατύχημα, μπορεί να μη συμβαίνει συχνά, αν συμβεί όμως, καταδικάζει σε καταστροφή και μαρασμό για δεκαετίες την περιοχή, ένα μοναδικό και προστατευόμενο οικοσύστημα και φυσικού κάλους, όπως είναι η θαλάσσια περιοχή της Ζακύνθου. Η αλιεία και ο τουρισμός θα μαραζώσουν δια πολλές δεκαετίες και τα οποιαδήποτε δήθεν αντισταθμιστικά οφέλη θα είναι ψίχουλα μπροστά σε αυτή την καταστροφή. Η κλειστότητα του Πατραϊκού κόλπου θα κάνει ακόμα πιο μακροχρόνια την αποκατάσταση του τοπίου μετά από μια τέτοια καταστροφή. Η σεισμικότητα της περιοχής αυξάνει ακόμα πιο πολύ τον κίνδυνο ατυχήματος στις εγκαταστάσεις εξόρυξης.
Ακόμα και χωρίς τον κίνδυνο ατυχήματος, τα όποια αντισταθμιστικά οφέλη είναι ψίχουλα. Τα κοιτάσματα του Πρίνου έδωσαν μέσα σε 30 χρόνια μόνο 400 εκ. Ευρώ στο Ελληνικό Δημόσιο. Για την περιοχή του Ιονίου μίλησαν για όφελος του Δημοσίου 8 δις σε διάστημα 20-40 χρόνων, αλλά η παγκόσμια εμπειρία μιλάει για πολύ μικρότερα ποσοστά και οι εκτιμήσεις που δίνουν οι επιστήμονες για τα κοιτάσματα του Ιονίου είναι το πολύ 2 Πρίνοι.
Οι μέθοδοι έρευνας, όπως περιγράφονται στις ΜΠΕ είναι επικίνδυνοι για την θαλάσσια χλωρίδα και πανίδα της περιοχής, ειδικά για τα κητώδη και αυτές δεν προβλέπουν τίποτε για την προστασία τους. Αγνοήθηκαν εντελώς οι φορείς διαχείρισης του θαλάσσιου Πάρκου Ζακύνθου-Στροφάδων, κάτι που σημαίνει πως οι επενδυτές δεν ενδιαφέρονται καθόλου για αυτό. Επιπλέον, η ίδια η ΜΠΕ αναφέρει εφιαλτικά σενάρια σε περίπτωση ατυχήματος. Ευτυχώς, το μόνο θετικό στην υπόθεση είναι πως η περιφέρεια Ιονίων απέρριψε την ΜΠΕ, αλλά οι κίνδυνοι δεν έχουν αποσοβηθεί, γιατί οι αποφάσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης μπορούν να αγνοηθούν από το κράτος.
Η περιοχή μπορεί να αναπτυχθεί, αλλά όχι με τις καταστροφικές αντιλήψεις περί ανάπτυξης του παρελθόντος, με έναν επαναπροσανατολισμό της οικονομίας με γνώμονα την βιωσιμότητα και την ποιότητα ζωής.
Του Γιάννη Λευτεράτου, Χημικού Μηχανικού (περίληψη)
Στην προσπάθεια εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, το Ιόνιο και η ευρύτερη περιοχή του Πατραϊκού Κόλπου θα γεμίσει με εξέδρες εξόρυξης πετρελαίου, πολλές από αυτές υποθαλάσσιες, καθημερινά διάφορα τάνκερ θα μεταφέρουν πετρέλαιο, αγωγοί θα ποντιστούν για τη μεταφορά και όλα αυτά θα δημιουργήσουν ένα επικίνδυνο πλέγμα για μια ενδεχόμενη οικολογική καταστροφή. Η ασφυκτική κυκλοφορία των τάνκερ, πρωτόγνωρη για την περιοχή, θα αυξήσει πολύ την πιθανότητα σοβαρών ατυχημάτων διαρροής.
Πολλοί τεχνοκρατικά και οικονομίστικα σκεπτόμενοι θα πουν πως θα υπάρξουν αντισταθμιστικά οφέλη κι έτσι θα ξεπεράσουμε πιο εύκολα την οικονομική κρίση. Αποτιμιέται όμως σε χρήμα το φυσικό περιβάλλον; Η καθαρή θάλασσα και τα αγαθά που μας παρέχει; Ενα πετρελαϊκό ατύχημα, μπορεί να μη συμβαίνει συχνά, αν συμβεί όμως, καταδικάζει σε καταστροφή και μαρασμό για δεκαετίες την περιοχή, ένα μοναδικό και προστατευόμενο οικοσύστημα και φυσικού κάλους, όπως είναι η θαλάσσια περιοχή της Ζακύνθου. Η αλιεία και ο τουρισμός θα μαραζώσουν δια πολλές δεκαετίες και τα οποιαδήποτε δήθεν αντισταθμιστικά οφέλη θα είναι ψίχουλα μπροστά σε αυτή την καταστροφή. Η κλειστότητα του Πατραϊκού κόλπου θα κάνει ακόμα πιο μακροχρόνια την αποκατάσταση του τοπίου μετά από μια τέτοια καταστροφή. Η σεισμικότητα της περιοχής αυξάνει ακόμα πιο πολύ τον κίνδυνο ατυχήματος στις εγκαταστάσεις εξόρυξης.
Ακόμα και χωρίς τον κίνδυνο ατυχήματος, τα όποια αντισταθμιστικά οφέλη είναι ψίχουλα. Τα κοιτάσματα του Πρίνου έδωσαν μέσα σε 30 χρόνια μόνο 400 εκ. Ευρώ στο Ελληνικό Δημόσιο. Για την περιοχή του Ιονίου μίλησαν για όφελος του Δημοσίου 8 δις σε διάστημα 20-40 χρόνων, αλλά η παγκόσμια εμπειρία μιλάει για πολύ μικρότερα ποσοστά και οι εκτιμήσεις που δίνουν οι επιστήμονες για τα κοιτάσματα του Ιονίου είναι το πολύ 2 Πρίνοι.
Οι μέθοδοι έρευνας, όπως περιγράφονται στις ΜΠΕ είναι επικίνδυνοι για την θαλάσσια χλωρίδα και πανίδα της περιοχής, ειδικά για τα κητώδη και αυτές δεν προβλέπουν τίποτε για την προστασία τους. Αγνοήθηκαν εντελώς οι φορείς διαχείρισης του θαλάσσιου Πάρκου Ζακύνθου-Στροφάδων, κάτι που σημαίνει πως οι επενδυτές δεν ενδιαφέρονται καθόλου για αυτό. Επιπλέον, η ίδια η ΜΠΕ αναφέρει εφιαλτικά σενάρια σε περίπτωση ατυχήματος. Ευτυχώς, το μόνο θετικό στην υπόθεση είναι πως η περιφέρεια Ιονίων απέρριψε την ΜΠΕ, αλλά οι κίνδυνοι δεν έχουν αποσοβηθεί, γιατί οι αποφάσεις της τοπικής αυτοδιοίκησης μπορούν να αγνοηθούν από το κράτος.
Η περιοχή μπορεί να αναπτυχθεί, αλλά όχι με τις καταστροφικές αντιλήψεις περί ανάπτυξης του παρελθόντος, με έναν επαναπροσανατολισμό της οικονομίας με γνώμονα την βιωσιμότητα και την ποιότητα ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου